Μεταξύ αυτών που έχουν προσφύγει στην Δικαιοσύνη διεκδικώντας διαφορές αποδοχών είναι ηχηρά ονόματα πρώην βουλευτών που κυριάρχησαν για μεγάλα χρονικό διάστημα στην πολιτική σκηνή της χώρας, διαδραματίζοντας πρωταγωνιστικό ρόλο στις πολιτικές εξελίξεις του τόπου.
Οι πρώτες αγωγές που έχουν καταθέσει οι πρώην βουλευτές αναμένεται να συζητηθούν στο Διοικητικό Πρωτοδικείο Αθηνών, ενώ ήδη η συζήτηση μερικών αγωγών αναβλήθηκε την περασμένη εβδομάδα για τον Φεβρουάριο του 2012.
Μικρός αριθμός αγωγών εκκρεμούν και στο Διοικητικό Εφετείο Αθηνών, ενώ πολύ μεγαλύτερος αριθμός έχουν «παγώσει» στο Ελεγκτικό Συνέδριο.
Το ακριβές ποσό που ζητούν οι πρώην βουλευτές μέσω των Διοικητικών Δικαστηρίων δεν μπορεί να προσδιοριστεί, καθώς οι διεκδικήσεις κυμαίνονται ανάλογα με τα χρόνια που διετέλεσε ο
καθένας βουλευτής.
Για παράδειγμα, κάποιος βουλευτής που διατήρησε το αξίωμά του 37 μήνες (τρία χρόνια και κάτι) διεκδικεί διαφορές βουλευτικής αποζημίωσης ύψους 240.196 ευρώ συν τους νόμιμους τόκους. Επιπλέον, όλοι σχεδόν διεκδικούν από το ελληνικό δημόσιο και χρηματική ικανοποίηση ύψους 10.000 ευρώ για την ηθική βλάβη που υπέστησαν, από τη μη αναπροσαρμογή των αποδοχών τους.
Υπενθυμίζεται ότι το 2006 με απόφαση του Μισθοδικείου (πρόεδρος ο τότε πρόεδρος του Αρείου Πάγου Ρωμ. Κεδίκογλου) οι αποδοχές των προέδρων των τριών μεγάλων δικαστηρίων της χώρας (Αρείου Πάγου, Συμβουλίου της Επικρατείας και Ελεγκτικού Συνεδρίου εξομοιώθηκαν με τις αποδοχές του προέδρου της Εθνικής Επιτροπής Τηλεπικοινωνιών και Ταχυδρομείων που ανέρχονταν τότε περίπου στα 9.500 ευρώ (και από 1.5.2000 αυξήθηκαν οι αποδοχές του προέδρου στα 10.271 ευρώ και του αντιπροέδρου στα 7.190 ευρώ).
Με την απόφαση του Μισθοδικείου στους δικαστές δόθηκαν αναδρομικές διαφορές της πενταετίας 2000-2005. Ακολουθώντας τον κανόνα της «πυραμίδας», μετά την επίμαχη απόφαση του Μισθοδικείου, αυξήθηκαν ανάλογα και οι αποδοχές των υπολοίπων ιεραρχικά δικαστών.
Οι πρώην βουλευτές διεκδικούν τις διαφορές των αποδοχών τους σε βάθος χρόνου προς τα πίσω και πριν την επίμαχη απόφαση του Μισθοδικείου και αφού προηγουμένως τις εξισώνουν πάντα με αυτές του προέδρου της Ε.Ε.Τ.Τ. Να σημειωθεί ότι και πριν την επίμαχη απόφαση του Μισθοδικείου του 2006 υπήρξαν και άλλες δικαστικές αποφάσεις (Συμβουλίου Επικρατείας) που χορηγήσαν αυξήσεις (αναπροσαρμογές) στις αποδοχές των δικαστών.
Ακόμη, τονίζουν ότι η εξίσωση των αποδοχών των προέδρων των Ανωτάτων Δικαστηρίων με τις αποδοχές του προέδρου της Ε.Ε.Τ.Τ. επέφερε αυτοδίκαια, κατά τις συνταγματικές επιταγές, άμεση αντίστοιχη μεταβολή και στη βουλευτική αποζημίωση.
Στις αγωγές τους επικαλούνται τα άρθρα 26, 87 και 88 του Συντάγματος, σύμφωνα με τα οποία καθιερώνεται η αρχή της διάκρισης των τριών λειτουργιών (νομοθετικής, εκτελεστικής και δικαστικής), οι οποίες μεταξύ τους είναι ισοδύναμες και ισότιμες. Σύμφωνα συγκεκριμένα με τους ισχυρισμούς των πρώην βουλευτών, παραβιάζονται οι συνταγματικές επιταγές στην περίπτωση κατά την οποία σε μία από τις τρεις λειτουργίες χορηγούνται αποδοχές μεγαλύτερες από τις δύο άλλες.
Σημειώνεται ότι το αρμόδιο Τμήμα του Ελεγκτικού Συνεδρίου έχει δικαιώσει συνταξιούχους βουλευτές, κρίνοντας ότι με βάση το Ζ' Ψήφισμα της Βουλής του 1975, οι αυξήσεις στις αποδοχές των δικαστικών λειτουργών συμπαρασύρουν και τις αποδοχές των βουλευτών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου