Πριν από μερικές δεκαετίες οι ερευνητές έκαναν μια ενδιαφέρουσα παρατήρηση: ποντίκια που είχαν σκόπιμα εκτεθεί σε καρκινογόνους παράγοντες εμφάνιζαν αυξημένη αντίσταση στην προσβολή από έναν δεύτερο καρκινογόνο παράγοντα. Παρουσίαζαν, δηλαδή, μια ανθεκτικότητα οφειλόμενη σε ένζυμα που τα κύτταρά τους τα είχαν συνθέσει αντιδρώντας στην προσβολή από τον πρώτο παράγοντα. Αυτή η παρατήρηση οδήγησε στη σκέψη να αναζητηθούν ουσίες με χημική συμπεριφορά παρόμοια με αυτήν των καρκινογόνων παραγόντων, χωρίς όμως να είναι επικίνδυνες. Ηδη από τη δεκαετία του ‘60 υπήρχαν ενδείξεις ότι αυτός ήταν ένας καλός τρόπος να «ξεγελαστούν» τα κύτταρα και να αρχίσουν να παράγουν ένζυμα προστασίας από κάποιον αληθινό καρκινογόνο παράγοντα.
Οχι τυχαία τα βλέμματα των επιστημόνων στράφηκαν στα σταυρανθή, την οικογένεια λαχανικών που τα μέλη της ευτυχώς μπορούν να βρίσκονται συχνά στο τραπέζι ακόμη και του πιο φτωχού: