Κόκκινο, κατακόκκινο αυγό, φρεσκοβαμμένο, γυαλισμένο, σφιχτό, αγκαλιασμένο στην
παλάμη. Χρόνια πολλά. Χριστός Ανέστη. Κρατς… Από την άλλη τώρα.. Και του χρόνου…
Το πιο ειρηνικό κι αγαπησιάρικο τσούγκρισμα είναι αυτό των πασχαλινών αυγών που, σύμφωνα με το έθιμο βάφεται την Μεγάλη Πέμπτη, και το σπάζουμε από μεθαύριο το βράδυ της Ανάστασης και το τρώμε μαζί με τη μαγειρίτσα. Και ποιο άλλο, άραγε, καταλληλότερο για να συμβολίσει με τη ρωγμή στο τσόφλι του την ανάσταση, την έναρξη αυτού που λέμε μια νέα ζωή; Η άποψη της Εκκλησίας, που δεν τα πάει και πολύ καλά με τα λαϊκά έθιμα καθώς πολλά από αυτά τα θεωρεί ελαφρώς παγανιστικά ή ειδωλολατρικά, είναι μεγάθυμη για το αρνί και τα κόκκινα αυγά. Ο μεν οβελίας συμβολίζει τα πάθη του Χριστού – ο οποίος θυσιάστηκε ως αμνός για τη σωτηρία του λαού του, τα δε αυγά συμβολίζουν την ίδια την πηγή της ζωής και της αναγέννησης. Επιπροσθέτως, λένε, το σπάσιμο του αυγού παραπέμπει και στις ρωγμές που δημιουργήθηκαν στον τάφο του Χριστού πριν από την Ανάστασή Του.
Το αυγό από τα προχριστιανικά χρόνια ήταν άρρηκτα δεμένο με τη ζωή, τη φύση ή και τα δύο μαζί που «συστεγάζονται» στην άνοιξη. Τόσο οι αρχαίοι Έλληνες, οι Πέρσες όσο και οι Κινέζοι δώριζαν
Το πιο ειρηνικό κι αγαπησιάρικο τσούγκρισμα είναι αυτό των πασχαλινών αυγών που, σύμφωνα με το έθιμο βάφεται την Μεγάλη Πέμπτη, και το σπάζουμε από μεθαύριο το βράδυ της Ανάστασης και το τρώμε μαζί με τη μαγειρίτσα. Και ποιο άλλο, άραγε, καταλληλότερο για να συμβολίσει με τη ρωγμή στο τσόφλι του την ανάσταση, την έναρξη αυτού που λέμε μια νέα ζωή; Η άποψη της Εκκλησίας, που δεν τα πάει και πολύ καλά με τα λαϊκά έθιμα καθώς πολλά από αυτά τα θεωρεί ελαφρώς παγανιστικά ή ειδωλολατρικά, είναι μεγάθυμη για το αρνί και τα κόκκινα αυγά. Ο μεν οβελίας συμβολίζει τα πάθη του Χριστού – ο οποίος θυσιάστηκε ως αμνός για τη σωτηρία του λαού του, τα δε αυγά συμβολίζουν την ίδια την πηγή της ζωής και της αναγέννησης. Επιπροσθέτως, λένε, το σπάσιμο του αυγού παραπέμπει και στις ρωγμές που δημιουργήθηκαν στον τάφο του Χριστού πριν από την Ανάστασή Του.
Το αυγό από τα προχριστιανικά χρόνια ήταν άρρηκτα δεμένο με τη ζωή, τη φύση ή και τα δύο μαζί που «συστεγάζονται» στην άνοιξη. Τόσο οι αρχαίοι Έλληνες, οι Πέρσες όσο και οι Κινέζοι δώριζαν