Το τελευταίο διάστημα επανήλθε δυναμικά στο προσκήνιο η θεωρία του «πολέμου» των νομισμάτων αφού συνεχίζεται η αύξηση των τιμών καταναλωτή των παραγόμενων προϊόντων, παρά τη συνεχή μετατόπιση της βιομηχανικής παραγωγής στις λεγόμενες χώρες χαμηλού κόστους.
Αυτή η αύξηση δεν πραγματοποιείται με τον ίδιο ρυθμό ούτε τον ίδιο χρόνο σε κάθε χώρα, με αποτέλεσμα να προκύπτουν διαφορές τιμής σε πολλές κατηγορίες προϊόντων που παράγονται από διαφορετικές χώρες και ανταγωνίζονται μεταξύ τους στον στίβο των διεθνών πωλήσεων.
Από την πλευρά της κάθε χώρας, η διαχείριση αυτής της διαφοροποίησης των τιμών μέσω της συναλλαγματικής ισοτιμίας ήταν και θα παραμείνει ένας απλός μηχανισμός που δεν απαιτεί επενδύσεις και, το σπουδαιότερο, έχει άμεσα αποτελέσματα. Αναμενόμενο είναι λοιπόν να γίνεται ένας διαρκής αγώνας διαφοροποίησης των ισοτιμιών προς όφελος της μιας ή της άλλης χώρας,
ακόμη και ομάδων χωρών.
Ο λόγος που παρατηρείται αυτή η αύξηση των τιμών στο τελικό προϊόν είναι η αύξηση του κόστους των υπηρεσιών που συνοδεύουν πλέον κάθε παραγωγή: από το μάρκετινγκ και την προώθηση των πωλήσεων ως τις μεταφορές, τις υποστηρικτικές υπηρεσίες, τους φόρους και τη διαμόρφωση της εικόνας του (branding).
Είναι εντυπωσιακή η πρόσφατη πληροφορία που έγινε κοινός τόπος στη χώρα μας. Η τελική τιμή ενός αυτοκινήτου είναι η διπλάσια από εκείνη του εργοστασίου, που φυσικά περιλαμβάνει και το κέρδος της εταιρείας παραγωγής.
Πού οδηγούμαστε, λοιπόν; Τι άλλο θα γίνει, αφού σχεδόν το σύνολο της παραγωγής έχει ήδη «μετακομίσει» σε χώρες χαμηλού κόστους;
Κατ΄ αρχάς θα συνεχιστεί και η μετακίνηση των υπηρεσιών που συνοδεύουν ένα προϊόν και όσο περνά ο καιρός- με την εκπαίδευση να βελτιώνεται στις χώρες αυτές- θα μετακινούνται ολοένα και υψηλότερου επιπέδου υπηρεσίες. Αυτό θα οδηγήσει τις «προηγμένες» χώρες, τις βασικές αγορές δηλαδή, αντιμέτωπες με ένα νέο πρόβλημα, τη στρατηγική αναζήτηση κλάδων δραστηριότητας και εξειδίκευσης.
Στα παραπάνω υπάρχει ένα αισιόδοξο μήνυμα, που είναι ταυτόχρονα και μια επενδυτική ιδέα: η επένδυση στην έρευνα και στην καινοτομία. Σε μια διαδρομή όπου αναζητείται ο τρόπος μείωσης του κόστους οι λύσεις είναι τρεις: είτε η μείωση των τιμών των υπηρεσιών είτε η αύξηση της παραγωγικότητας είτε και τα δύο μαζί. Πιστεύω ότι η περίοδος των εύκολων λύσεων έχει παρέλθει. Η βελτίωση της αποτελεσματικότητας, η επίτευξη οικονομιών κλίμακας και η καινοτομία είναι οι τρεις δρόμοι που οδηγούν στο μέλλον. Οι οργανισμοί που θα τους ακολουθήσουν θα βρεθούν σε ανταγωνιστική θέση, ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα του «πολέμου των νομισμάτων».
Θεόδωρος Κρίντας
Ο κ. Θεόδωρος Κρίντας είναι διευθύνων σύμβουλος της Αttica Wealth Μanagement ΑΕΔΑΚ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου