Οι ερευνητές, υπό τον καθηγητή Χοσέ Σαντς του Αυτόνομου Πανεπιστημίου της Μαδρίτης, παρουσίασαν την ανακάλυψή τους στο περιοδικό "Nature", σύμφωνα με το BBC και το Γαλλικό Πρακτορείο.
Ο σαρκοφάγος δεινόσαυρος (ο πιο πλήρης που έχει βρεθεί ποτέ σε όλη την Ιβηρική Χερσόνησο) ανήκε στην κατηγορία των θηροπόδων, περπατούσε στα δύο πίσω πόδια του, είχε μήκος περίπου έξι
μέτρων και πήρε την επιστημονική ονομασία Concavenator corcovatus.
Στον σχεδόν πλήρως διατηρημένο αλλά ασυνήθιστο σκελετό (κάτι ανάλογο δεν είχε βρεθεί ποτέ μέχρι σήμερα;) διακρίνεται ένα εξόγκωμα σαν καμπούρα πάνω από το λαγόνιο οστό, δηλαδή εκεί όπου τα πίσω πόδια ενώνονται με τη σπονδυλική στήλη, καθώς κι άλλα πέντε εξογκώματα στα αντιβράχια (τους πήχεις) του αρχαίου ερπετού.
Τα εξογκώματα αυτά μοιάζουν πολύ με τα σημεία από όπου ξεκινούν τα φτερά στα σύγχρονα πουλιά (απλώς στα τελευταία υπάρχουν περισσότερα, οκτώ έως δέκα, εξογκώματα), πράγμα που υποδηλώνει ότι ίσως τα φτερά είναι πολύ πιο παλαιά στην ιστορία της εξέλιξης απ’ ό,τι νόμιζαν ως τώρα οι επιστήμονες.
Οι ισπανοί ερευνητές θεωρούν ότι αυτά τα εξογκώματα εξελίχτηκαν σταδιακά και έγιναν τα συνδετήρια σημεία των σύγχρονων φτερών, όμως μεγαλύτερο μυστήριο εξακολουθεί να καλύπτει την καμπούρα πάνω από την καμπυλωτή σπονδυλική στήλη, ένα χαρακτηριστικό που δεν έχει βρεθεί μέχρι σήμερα σε άλλο δεινόσαυρο.
Θα μπορούσε να χρησιμεύει για ρύθμιση της θερμοκρασίας του σώματος του ερπετού, για αποθήκευση λίπους ή τροφής ή απλώς για…επίδειξη. Τα θηρόποδα θεωρούνται σημαντικά στην ιστορία της εξέλιξης, επειδή από αυτά προήλθαν τα σημερινά πουλιά.
Τα περισσότερα ήσαν σαρκοφάγα (όπως αυτό που βρέθηκε στην Ισπανία) και μερικά παμφάγα.
Τα πιο παλαιά ίχνη θηροπόδων, που κάποτε ζούσαν στην αρχαία ήπειρο του νοτίου ημισφαιρίου Γκοντβάνα, έχουν βρεθεί στην Αγγλία και τώρα στην Ισπανία. Χρονολογούνται από την Κατώτερη Κρητιδική περίοδο, πριν από 100 έως 146 εκατ. χρόνια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου