To άρθρο 37 του πολυνομοσχεδίου
Το άρθρο 37 του πολυνομοσχεδίου που ψηφίστηκε απόψε κατ' άρθρο από τη Βουλή, έχει 8 παραγράφους. Έχει τίτλο "Ρυθμίσεις Συλλογικών Διαπραγματεύσεων".
Με την πρώτη παράγραφο εισάγεται διάταξη κατά την οποία επιχειρησιακή συλλογική σύμβαση εργασίας μπορούν να συνάψουν και οι προβλεπόμενες ενώσεις προσώπων, εφόσον σε αυτές συμμετέχουν τα 3/5 των συμμετεχόντων στην επιχείρηση (ενώ πριν δεν υπήρχε τέτοιος περιορισμός), χωρίς χρονικούς περιορισμούς ως προς τη διάρκειά της, και με τις παραγράφους 3 και 4, εκτός των άλλων, αίρεται ο περιορισμός μεμονωμένου εργοδότη να προβαίνει σε σύναψη επιχειρησιακής σύμβασης.
Με την παράγραφο 5 του άρθρου αίρεται η ιδιότητα που είχε η συλλογική σύμβαση εργασίας ώστε να υπερισχύει σε περίπτωση σύγκρουσης με την επιχειρησιακή. Πρόκειται για κατάργηση της λεγόμενης αρχής της ευνοϊκότερης ρύθμισης. Οι συλλογικές συμβάσεις εργασίας αποτελούν προϊόν επίπονων διαπραγματεύσεων με τους ηγετικούς φορείς κάθε κλάδου και συνήθως θα περιλαμβάνουν ευνοϊκότερες διατάξεις απ' ό,τι οι επιχειρησιακές συμβάσεις εργασίας. Γι' αυτό ο νομοθέτης είχε θεσπίσει την φιλεργατική αρχή του να υπερισχύουν οι συλλογικές έναντι των επιχειρησιακών, σε σημεία σύγκρουσης. Αυτή η αρχή καταργείται τώρα, γεγονός που αποτέλεσε και λόγο για καταψήφιση του άρθρου από την βουλευτή κ. Λούκα Κατσέλη. Ωστόσο, το νομοσχέδιο περιλαμβάνει την δικλείδα ότι οι επιχειρησιακές δεν επιτρέπεται να περιέχουν όρους εργασίας δυσμενέστερους από τις εθνικές συλλογικές συμβάσεις εργασίας.
Κατά το μέχρι σήμερα ισχύον συλλογικό εργατικό δίκαιο, οι κλαδικές και οι οµοιοεπαγγελµατικές συλλογικές συµβάσεις δέσμευαν µόνο τα µέλη των συµβαλλόµενων εργοδοτικών και εργατικών συνδικαλιστικών οργανώσεων. Προβλέπόταν όμως, όµως, υπό προϋποθέσεις, η σηµαντικότερη των οποίων ήταν να δεσµεύεται ήδη το 50 % των εργαζοµένων του αντίστοιχου κλάδου ή επαγγέλµατος, η επέκταση των αποτελεσµάτων των συλλογικών συµβάσεων, εφόσον εκδιδόταν σχετική απόφαση του Υπουργού Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων. Στην περίπτωση αυτή, η συλλογική σύµβαση εφαρμοζόταν σε όλους τους εργαζοµένους και εργοδότες που ανήκουν στον αντίστοιχο κλάδο ή επάγγελµα. Σύμφωνα με την Έκθεση της Επιστημονικής Υπηρεσίας της Βουλής, η ρύθµιση αυτή, δηλαδή η κήρυξη συλλογικής συµβάσεως ως υποχρεωτικής, εφόσον συντρέχουν ορισµένοι όροι, υπαγορεύεται, κατά τη νοµολογία (ΣτΕ Ολ 4555/1996, ΔΕΝ 53, 441), από το δηµόσιο συµφέρον, ήτοι την εφαρµογή οµοιοµόρφων όρων εργασίας σε συγκεκριµένο επαγγελµατικό τοµέα και την προστασία της συλλογικής ρύθµισης από ανεπιθύµητο ανταγωνισµό εκ µέρους µη δεσµευόµενων αµέσως από τη σύµβαση εργοδοτών και µισθωτών (βλ., σχετικώς, Ι. Κουκιάδη, Συλλογικές Εργασιακές Σχέσεις, τ. 2, 1999, σελ. 292 και Γ. Λεβέντη, Συλλογική Εργατικό Δίκαιο, σελ. 467, κατά τον οποίο, ο ανταγωνισµός των µη συνδικαλισµένων απειλεί την αποτελεσµατικότητα της συλλογικής σύµβασης και τα συµφέροντα των συνδικαλισµένων).
Με τις παρ. 6 και 7 του άρθρου 37, αναστέλλεται η παραπάνω δυνατότητα του Υπουργού Εργασίας, επί όσο διάστηµα ισχύει το Μεσοπρόθεσµο Πλαίσιο Δηµοσιονοµικής Στρατηγικής. Ορίζεται επίσης ότι η επέκταση συλλογικής σύµβασης θα ισχύει από την ηµεροµηνία της δηµοσίευσης της απόφασης του Υπουργού στην Εφηµερίδα της Κυβερνήσεως, αντί της ηµεροµηνίας υποβολής της σχετικής αίτησης από συνδικαλιστική οργάνωση εργοδοτών ή εργαζοµένων, όπως προβλεπόταν μέχρι σήμερα.
Mε την παράγραφο 8 του άρθρου 37 επιταχύνεται η δυνατότητα σύστασης σωματείου, με σχετική τροποποίηση του άρθρου 787 παρ. 1 του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας. Συγκεκριμένα προστίθεται σχετική διάταξη κατά την οποία η συζήτηση της υπόθεσης γίνεται εντός δέκα ημερών από την υποβολή της αίτησης και η απόφαση του δικαστηρίου εκδίδεται αμέσως ή το αργότερο εντός 48 ωρών. Φυσικά πρόκειται για ευχολόγιο, αφού και σε άλλα σημεία ο Κώδικας προβλέπει τέτοιες αισιόδοξες προθεσμίες, αλλά θεωρούνται όλες "ενδεικτικές" και δικαίως, δεδομένων των δομικών προβλημάτων που ταλαιπωρούν την Δικαιοσύνη ως προς το ζήτημα της ταχύτητας εκδίκασης υποθέσεων.
Ειδικότερα, με το άρθρο 37 του Ν.3986/2011 εισάγονται οι ακόλουθες ρυθμίσεις:
1. Με τις διατάξεις της παρ. 4 του άρθρου 37 του Ν. 3986/2011 τροποποιείται η παρ.2 του άρθρου 51 του Ν. 3528/2007 και επιτρέπεται πλέον στους υπαλλήλους η χορήγηση άδειας χωρίς αποδοχές συνολικής διάρκειας έως πέντε (5) ετών για σοβαρούς ιδιωτικούς λόγους αντί των δύο (2) ετών που ίσχυε έως την 1η Ιουλίου 2011 ημερομηνία δημοσίευσης του ως άνω νόμου.
Πέραν της αύξησης του χρονικού διαστήματος της άδειας άνευ αποδοχών, την οποία δικαιούται ο υπάλληλος να αιτηθεί, οι λοιπές διατάξεις του Υπαλληλικού Κώδικα (Ν. 3528/2007), οι οποίες
ρυθμίζουν τη χορήγηση της συγκεκριμένης άδειας, εξακολουθούν να ισχύουν. Όπως προβλέπεται στο Άρθρο 51 παρ. 2 αυτού, η χορήγηση της άδειας γίνεται με αίτηση του υπαλλήλου και ύστερα από γνώμη του υπηρεσιακού συμβουλίου. Για το λόγο αυτό, στην αίτηση του υπαλλήλου πρέπει να αναφέρονται οι λόγοι, για τους οποίους ζητείται η άδεια άνευ αποδοχών, προκειμένου να εκτιμηθούν από το Υπηρεσιακό Συμβούλιο και αυτό να γνωμοδοτήσει σχετικά με το αίτημα, εφόσον δεν παρεμποδίζεται η λειτουργία της υπηρεσίας.
2. Με τις διατάξεις της παρ. 5 του άρθρου 37 του Ν.3986/2011 παρέχεται για πρώτη φορά η δυνατότητα στο τακτικό προσωπικό που απασχολείται στο Δημόσιο, σε Ν.Π.Δ.Δ. και στους Ο.Τ.Α. α` και β` βαθμού να ζητήσει με αίτησή του τη μείωση των ωρών εργασίας του μέχρι και 50%, με ανάλογη μείωση των αποδοχών του, για χρονική διάρκεια μέχρι πέντε (5) έτη. Κάνοντας χρήση της ως άνω διευκόλυνσης οι υπάλληλοι έχουν τη δυνατότητα, με την αίτησή τους, να επιλέγουν, σύμφωνα με την επιθυμία τους, τη μείωση είτε της ημερήσιας απασχόλησης, είτε των εργάσιμων ημερών.
Για τη χορήγηση της μειωμένης απασχόλησης της παρ. 5 του άρθρου 37 του Ν. 3986/2011 ισχύουν οι ίδιοι λόγοι και οι προϋποθέσεις, σύμφωνα με τις οποίες χορηγείται η άδεια της παρ. 4 του άρθρου 37 του ως άνω νόμου. Επιπλέον, όπως προβλέπεται ρητώς, στους υπαλλήλους παρέχεται η δυνατότητα με την αίτησή τους να επιλέξουν είτε τη μείωση των ωρών εργασίας σε ημερήσια βάση είτε τη μείωση των ημερών εργασίας σε εβδομαδιαία βάση.
3. Με τις διατάξεις της παρ. 6 του άρθρου 37 του Ν. 3986/2011 ορίζεται ότι οι υπάλληλοι που κάνουν χρήση των διευκολύνσεων που αναφέρονται στις παρ. 1 και 2 της παρούσας εγκυκλίου εμπίπτουν στους περιορισμούς της άσκησης ιδιωτικού έργου με αμοιβή καθώς και στη συμμετοχή σε εταιρείες. Οι περιορισμοί αυτοί προβλέπονται αντίστοιχα στα άρθρα 31 και 32 του Ν. 3528/2007, σύμφωνα με τα οποία, για τις εν λόγω απασχολήσεις, απαιτείται χορήγηση άδειας από το Υπηρεσιακό Συμβούλιο.
Παράλληλα, εξακολουθεί να υφίσταται το ασυμβίβαστο της ιδιότητας του δημοσίου υπαλλήλου με τη δικηγορική ιδιότητα που προβλέπεται στο άρθρο 34 του ίδιου νόμου.
Σε κάθε περίπτωση, όπως προβλέπεται ρητώς στην παρ. 5 του άρθρου 37 του Ν. 3986/2011 ως χρόνος πραγματικής και συντάξιμης δημόσιας υπηρεσίας για κάθε νόμιμη συνέπεια, υπολογίζεται μόνο ο χρόνος πραγματικής απασχόλησης. Αυτό σημαίνει ότι ο χρόνος της άδειας χωρίς αποδοχές δεν είναι συντάξιμος.
Επισημαίνεται τέλος ότι η χρήση των ρυθμίσεων των παρ. 4 και 5 του άρθρου 37 Ν. 3986/2011 σε καμία περίπτωση δεν αποτελεί επιβαρυντικό στοιχείο για τον υπάλληλο.
Σημειώνεται ακόμη ότι, οι ανωτέρω διατάξεις ισχύουν και για το προσωπικό με σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου του Δημοσίου, των Ν.Π.Δ.Δ. και των Ο.Τ.Α α’ και β΄ βαθμού (παρ. 4 και 5 του άρθρου 37 του Ν. 3986/2011).
Τα υπουργεία παρακαλούνται να κοινοποιήσουν άμεσα την παρούσα στα νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου που εποπτεύουν. Η Δ/νση Οργάνωσης και Λειτουργίας ΟΤΑ του Υπουργείου Εσωτερικών παρακαλείται να κοινοποιήσει την παρούσα στους ΟΤΑ α’ και β’ βαθμού.
Ο Υφυπουργός
Ντίνος Ρόβλιας
Δείτε με απλά λόγια και παραδείγματα τι σημαίνει το άρθρο 37
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου