Η έρευνα, υπό τον Ουμπέρτο Καστιέλο του Τμήματος Γενικής Ψυχολογίας του πανεπιστημίου της Πάντοβα, που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό PLoS ONE, σύμφωνα με το “Science”, μελέτησε τις κινήσεις πέντε ζευγαριών διδύμων εμβρύων, χρησιμοποιώντας υπερήχους.
Από την 14η εβδομάδα της κύησης, τα έμβρυα άρχισαν να πλησιάζουν το «έτερο ήμισυ» του ζεύγους στην κοιλιά της μαμάς τους και, τέσσερις εβδομάδες αργότερα, περνούσαν ήδη περισσότερη ώρα
αγγίζοντας τον αδελφό τους ή την αδελφή τους παρά τον εαυτό τους ή τα τοιχώματα της μήτρας.
Συνολικά, όπως έδειξε η έρευνα, τα δίδυμα έμβρυα αφιέρωναν σχεδόν το 30% των κινήσεων τους για να έρθουν σε επαφή με τα αδέλφια τους.
Οι κινήσεις αγγίγματος του κεφαλιού ή της πλάτης του αδελφού τους κρατούσαν περισσότερη ώρα και ήσαν πιο ακριβείς σε σχέση με τις κινήσεις που έκαναν για να πιάσουν τα δικά τους μάτια ή το στόμα τους.
Η έρευνα ήταν η πρώτη ουσιαστικά που επιχείρησε να δείξει ότι οι κινήσεις των διδύμων μέσα στην μήτρα δεν είναι τυχαίες και «αναγκαστικές» λόγω της στενότητας χώρου και της «υποχρεωτικής» συνύπαρξης, αντίθετα πηγάζουν από μια εμπρόθετη κίνηση, που δεν είναι τυχαία, αλλά αποσκοπεί στην επαφή με τον …γείτονά τους.
Η μελέτη, σύμφωνα με τους ερευνητές, δείχνει ξεκάθαρα ότι τα δίδυμα όχι μόνο έχουν επίγνωση των αδελφών τους μέσα στην μήτρα, αλλά προτιμούν να αλληλεπιδρούν μαζί τους παρά με τον εαυτό τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου