Νέα έρευνα: Τα καρδιαγγειακά οφέλη των ω-3 λιπαρών οξέων εξαρτώνται από τον τρόπο μαγειρέματος των ψαριών

Τα ψητά ή βραστά ψάρια αποδίδουν πιο αποτελεσματικά τα καρδιαγγειακά οφέλη των ω-3 λιπαρών οξέων σε σχέση με τα τηγανιτά, παστά ή τα αποξηραμένα ψάρια, σύμφωνα με μια μελέτη που παρουσιάστηκε στην επιστημονική σύνοδο για το 2009 του American Heart Association στο Ορλάντο της Φλόριδα. Η επικεφαλής της έρευνας, Lixin Meng, υποψήφια διδάκτωρ του Πανεπιστημίου της Χαβάη, λέει: «Φαίνεται ότι η κατανάλωση βραστού ή ψητού ψαριού είναι ευεργετική, ενώ η κατανάλωση τηγανιτού, παστού ή αποξηραμένου ψαριού δεν είναι».


«Για την ακρίβεια, αυτές οι προπαρασκευαστικές μέθοδοι μπορεί να συμβάλλουν στην αύξηση του κινδύνου. Δεν συγκρίναμε ευθέως βραστό ή ψητό ψάρι με τηγανιτό, αλλά μπορεί να πει κανείς ότι από τις αναλογίες (κινδύνου), το βραστό ή ψητό ψάρι είναι από την προστατευτική μεριά ενώ το
τηγανιτό όχι».

Γενετική ευαισθησία

Τα αποτελέσματα της μελέτης υποδεικνύουν ότι τα καρδιοπροστατευτικά οφέλη ποικίλουν ανάλογα με το γένος και την εθνικότητα, πιθανά επειδή εξαρτώνται από τις μεθόδους προετοιμασίας του φαγητού, την γενετική ευαισθησία ή ορμονικούς παράγοντες.

Στην έρευνα μελετήθηκαν ο τύπος, η πηγή, η ποσότητα και η συχνότητα της πρόσληψης των ω-3 λιπαρών οξέων ανάμεσα σε ομάδες διαφορετικού γένους και εθνικότητας. Οι ερευνητές επικεντρώθηκαν σε 82,243 άντρες και 103,884 γυναίκες διαφόρων εθνικοτήτων, όπως Αφρο- Αμερικανών, Καυκάσιων, Γιαπωνέζων, ιθαγενών Χαβανέζων και Λατίνων. Το ηλικιακό εύρος ήταν από 45 ως 75 έτη και κανείς δεν είχε ιστορικό καρδιοπάθειας. Οι ερευνητές μελέτησαν την πρόσληψη τόνου σε κονσέρβα, άλλων κονσερβοποιημένων ψαριών, ψαριών εκτός των οστρακόδερμων και προϊόντων σόγιας που περιέχουν φυτικά ω-3 (σόγια, τόφου και σος σόγιας χαμηλής περιεκτικότητας σε νάτριο) και διαφόρων μεθόδων παρασκευής: ωμό, ψητό, βραστό, τηγανιτό, παστό ή αποξηραμένο.

Η ομάδα με την υψηλότερη κατανάλωση ω-3 λιπαρών προσλάμβανε περίπου 3,3 γραμμάρια ω-3 λιπαρών οξέων την ημέρα σε σύγκριση με τα 0,8 γραμμάρια που προσλάμβανε η ομάδα με τη χαμηλότερη κατανάλωση.

Η πρόσληψη ω-3 συσχετίστηκε αντίστροφα με τον συνολικό κίνδυνο θανάτου από καρδιακές παθήσεις στους άντρες- μια τάση που παρουσιάστηκε κυρίως στους Καυκάσιους (στη συγκεκριμένη φυλή ανήκουν και οι Έλληνες), τους Ιάπωνες, Αμερικάνους και Λατίνους.

Καρδιακός θάνατος

Οι άντρες που κατανάλωναν 3,3 γραμμάρια ω-3 λιπαρών οξέων την ημέρα είχαν 23% μικρότερο κίνδυνο για καρδιακό θάνατο σε σύγκριση με αυτούς που κατανάλωναν 0,8 γραμμάρια την ημέρα.

Για τις γυναίκες, η επίδραση των ω-3 λιπαρών είναι καρδιοπροστατευτική σε κάθε επίπεδο κατανάλωσης, αλλά όχι συστηματικά σημαντική. Τα παστά και τα αποξηραμένα ψάρια αποτελούσαν έναν παράγοντα κινδύνου στις γυναίκες, σύμφωνα με τη μελέτη.

«Τα ευρήματά μας μπορούν να βοηθήσουν να εκπαιδεύσουμε τον κόσμο στην ποσότητα του ψαριού που πρέπει να καταναλώνουν αλλά και πώς να το μαγειρεύουν ώστε να αποτρέψουμε τις καρδιαγγειακές παθήσεις», λέει η Meng. «Εναλλακτικά, αν είναι σίγουρο ότι οι αλληλεπιδράσεις ανάμεσα στην κατανάλωση ψαριού, παραγόντων κινδύνου και εθνικότητας εξαρτώνται από την γενετική ευαισθησία, το μήνυμα για την αποτροπή των καρδιαγγειακών παθήσεων μπορεί να εξατομικευτεί σε εθνικότητες και μελλοντικές έρευνες μπορούν να εντοπίσουν ευαισθησία σε γενετικό επίπεδο».