Γιατί όχι χρεωκοπία;

Σε ορισμένες απελπιστικές περιπτώσεις η πτώχευση και η στάση πληρωμών προς τους πιστωτές είναι ίσως μια καλύτερη επιλογή από τις ανυπόφορες περικοπές και τη σύγκρουση με τους ψηφοφόρους.


Αυτό είναι το μήνυμα που παίρνουμε από μια εργασία που δημοσίευσε το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.

Στην εργασία αυτή με τίτλο «Τα κόστη του εθνικού χρέους», οι Eduardo Borensztein και Ugo Panizza εξέτασαν το τι συνέβη σε κυβερνήσεις από την Αργεντινή ώς το Μαλάουι μόλις δήλωσαν ότι δεν μπορούν να πληρώσουν τα χρέη τους.

Το βασικό συμπέρασμα είναι ότι οποιαδήποτε χώρα καταλήγει σε μια τέτοια δύσκολη θέση δεν θα δει
τις προοπτικές της να βλάπτονται πολύ περισσότερο με το να κηρύξει επισήμως πτώχευση.

Η ανάπτυξη βεβαίως επηρεάζεται - αλλά από την άλλη, η χώρα αυτή βρίσκεται κατά πάσα πιθανότητα ήδη σε ύφεση. Σίγουρα, οι επενδυτές ζητούν μεγαλύτερα επιτόκια για οποιαδήποτε δάνεια δώσουν στα χρεωκοπημένα κράτη - αλλά μόνο για λίγα χρόνια.

Οι δύο ερευνητές ρωτούν «πόσο μακρά είναι η μνήμη των αγορών;» και η απάντηση φαίνεται να είναι: Καθόλου μακρά. (...) Καμία χώρα δεν θέλει να κηρύξει πτώχευση, αλλά από τη στιγμή που είναι σχεδόν χρεωκοπημένη, είναι ίσως πιο λογικό να το παραδεχτεί και να διαχειριστεί τη χρεωκοπία κατά το δυνατόν χωρίς προκατάληψη.
enet