Στο Ανώτατο Ακυρωτικό Δικαστήριο είχε προσφύγει η ΕΥΔΑΠ, το 2004,, ζητώντας την ακύρωση της από 8.11.2004 απόφασης της εκτελεστικής επιτροπής του Ενιαίου Συνδέσμου Δήμων και Κοινοτήτων, με την οποία απαγορεύθηκε η διάθεση στο ΧΥΤΑ Άνω Λιοσίων της ιλύος (λάσπης) από την Ψυττάλεια.
Το Συμβούλιο της Επικρατείας, το 2005, με δύο αποφάσεις αναστολών του (2 Μαρτίου και 31 Μαΐου 2005) είχε υποχρεώσει τη χωματερή Άνω Λιοσίων να δέχεται τα απόβλητα (λάσπη) από την
Ψυττάλεια μέχρι την έκδοση οριστικής απόφασης.
Έξι χρόνια μετά, οι σύμβουλοι Επικρατείας αρχικά απέρριψαν ως αβάσιμους τους ισχυρισμούς της ΕΥΔΑΠ ότι αναρμοδίως εκδόθηκε από την εκτελεστική επιτροπή της ΕΣΔΚΑ η απόφαση για την απαγόρευση απόρριψης των αποβλήτων της Ψυττάλειας στο ΧΥΤΑ των Άνω Λιοσίων και ότι η εν λόγω απόφαση είναι αναιτιολόγητη.
Ωστόσο, λαμβάνοντας υπόψιν τους τις εκθέσεις του Τεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδος, του Ινστιτούτου Γεωλογικών και Μεταλλευτικών Ερευνών και της αρμόδιας υπηρεσίας του ΥΠΕΧΩΔΕ, σύμφωνα με τις οποίες προκύπτει ότι η παραγόμενη λάσπη υπόκειται σε επεξεργασία αφυδατώσεως και χωνεύσεως και μάλιστα σε επίπεδα επιστημονικώς ανεκτά, έκριναν ότι η λάσπη θα συνεχίσει να παραδίδεται στο ΧΥΤΑ Ανω Λιοσίων.
Στην απόφαση του ΣτΕ, επισημαίνεται ότι από όλα τα στοιχεία που προσκομίστηκαν στο δικαστήριο από την ΕΥΔΑΠ, αλλά και με δεδομένο ότι σύμφωνα με τους εγκεκριμένους περιβαλλοντικούς όρους, ο ΧΥΤΑ Άνω Λιοσίων μπορεί να δέχεται ημερησίως 300 τόνους λάσπης, "κλονίζεται" η αιτιολογία της απόφασης της εκτελεστικής επιτροπής του Συνδέσμου για "το ανέφικτο της διαχείρισης της ιλύος στο χώρο του ΧΥΤΑ".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου