Kάνοντας όπισθεν με το 4x4 αυτοκίνητό του, μια νύχτα του 2006 και ύστερα από άφθονη κατανάλωση αλκοόλ, ένας κάτοικος του καντονίου της Βέρνης της Ελβετίας συνέθλιψε τη σύζυγό του στον τοίχο του γκαράζ του σπιτιού τους. Κάλεσε ασθενοφόρο, η γυναίκα όμως πέθανε προτού φθάσει στο νοσοκομείο. Ο άνδρας υποστήριξε ότι επρόκειτο για ένα τραγικό δυστύχημα- έκανε όπισθεν με τη μία και ...
Ψηφιακός Σέρλοκ Χολμς
Χρησιμοποιώντας τις τεχνικές της αξονικής και της μαγνητικής τομογραφίας η ομάδα του Πανεπιστημίου της Βέρνης δημιούργησε ένα τρισδιάστατο, υψηλής ανάλυσης, πανομοιότυπο εικονικό «σωσία» του σώματος της γυναίκας που είχε συνθλίψει το αυτοκίνητο. Σάρωσαν επίσης την επιφάνεια του αυτοκινήτου ώστε να δημιουργήσουν ένα εικονικό μοντέλο του με τα σημάδια της πρόσκρουσης και όλες τις σχετικές πληροφορίες. Συνδυάζοντας τα παραπάνω με αποδεικτικά στοιχεία που βρέθηκαν επιτόπου, όπως σημάδια ολίσθησης στο δάπεδο του γκαράζ, ξύσματα βαφής που έφυγαν από τον
τοίχο και κομμάτια από τα σπασμένα πίσω φώτα του αυτοκινήτου, ανασυνέθεσαν μεθοδικά τα γεγονότα εκείνης της νύχτας.
΄Οταν η εικονική αναπαράσταση ολοκληρώθηκε ήταν σε θέση να πουν στην αστυνομία ότι ο άνδρας θα πρέπει να έκανε όπισθεν δύο φορές, αφού η μία μόνο οπισθοχώρηση του αυτοκινήτου δεν μπορούσε να εξηγήσει όλες τις βλάβες που εντόπισαν. Την πρώτη φορά η γυναίκα στεκόταν όρθια στην πόρτα και υπέστη τραύματα δεν έβλεπε τι γινόταν πίσω του. Οι αστυνομικοί πίστεψαν ότι ήταν ανθρωποκτονία εξ αμελείας. Για να είναι όμως βέβαιοι ζήτησαν από τον Μίχαελ Τάλι, διευθυντή του Ινστιτούτου Ιατροδικαστικής Ιατρικής του Πανεπιστημίου της Βέρνης, μια δεύτερη γνώμη.
Ο καθηγητής και η ομάδα του διεξήγαγαν νεκροψία, όχι όμως όπως αυτές που έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε στο «CSΙ: Στον τόπο του εγκλήματος» και σε άλλες ανάλογες τηλεοπτικές σειρές. Επρόκειτο για μια εικονική νεκροψία ή «εικονοψία» («Virtopsy»), μια νέα, ριζοσπαστική προσέγγιση της ιατροδικαστικής επιστήμης, η οποία δεν απαιτεί καν νυστέρι ούτε κάποια «επιθετική» παρέμβαση στο πτώμα. Ο κ. Τάλι είναι ένας από τους επιστήμονες που την επινόησαν.
στα χέρια και στα πόδια προτού σωριαστεί σε ένα σκαμνί. Η δεύτερη πρόσκρουση προκάλεσε βλάβες στα σπλάχνα οι οποίες τελικά επέφεραν τον θάνατό της. Ο άνδρας παραπέμφθηκε για ανθρωποκτονία από πρόθεση. «Από ειρωνεία της τύχης πέθανε από φυσικό θάνατο προτού γίνει η δίκη» λέει ο κ. Τάλι.
Τα πλεονεκτήματα
Η ιδέα αυτής της νέας προσέγγισης ξεκίνησε στα μέσα της δεκαετίας του 1990, κατά τη διάρκεια μιας συζήτησης που είχε ο προκάτοχος του κ. Τάλι, ο Ρίχαρντ Ντιμχόφερ, με έναν ανώτατο αξιωματούχο της Εγκληματολογικής Υπηρεσίας της Αστυνομίας κατά τη διάρκεια ενός αεροπορικού ταξιδιού. Συζητούσαν μια υπόθεση που είχε λάβει μεγάλη δημοσιότητα στην Ελβετία και είχαν επικεντρωθεί στο αν ένα κλειδί με καστάνια είχε προκαλέσει τα τραύματα που υπήρχαν στο κρανίο του θύματος. Σκέφτηκαν ότι αν είχαν τη δυνατότητα να δημιουργήσουν μια τρισδιάστατη απεικόνιση αυτών των τραυμάτων θα μπορούσαν να τα ταιριάξουν πολύ πιο εύκολα με το όπλο του εγκλήματος.
Αυτό το οποίο ξεκίνησε σεμνά ως ένα σχέδιο για την απεικόνιση εγκεφαλικών τραυμάτων γρήγορα εξελίχθηκε σε ένα πρόγραμμα με στόχο τη διεξαγωγή μιας πλήρους, μη παρεμβατικής νεκροτομής. Και άλλα ιατροδικαστικά εργαστήρια στον κόσμο έχουν εντάξει απεικονιστικές τεχνικές στα προγράμματά τους, όμως το Ινστιτούτο της Βέρνης είναι μακράν το πιο εξελιγμένο.
Η λογική του κ. Τάλι και των συνεργατών του ήταν ότι μια νεκροψία χωρίς νυστέρι όχι μόνο απαλύνει την οδύνη των συγγενών των θυμάτων αλλά επί πλέον μειώνει τα περιθώρια ανθρώπινου σφάλματος από την πλευρά των γιατρών και τους επιτρέπει να δημιουργήσουν μια «μόνιμη» τρισδιάστατη καταγραφή του άθικτου πτώματος- κάτι το οποίο είναι αδύνατον με την παραδοσιακή μέθοδο, η οποία αναπόφευκτα καταστρέφει ιστούς και μπορεί να καταγραφεί
Η εξωτερική επιφάνεια και το εσωτερικό του σώματος του θύματος ανασυντίθενται πλήρως με τη βοήθεια απεικονιστικών τεχνικών και αξονικών και μαγνητικών τομογραφιών. Δεξιά, οι «ανατομικές» πληροφορίες συνδυάζονται ηλεκτρονικά με πιστά «μοντέλα» του όπλου του εγκλήματος (στη συγκεκριμένη περίπτωση ενός αυτοκινήτου) για να δώσουν τελικά μια «εικονική» αναπαράσταση του εγκλήματος μόνο φωτογραφικά σε δύο διαστάσεις.
Πώς λειτουργεί
Πώς λειτουργεί η εικονική μέθοδος; Στην πρώτη εκδοχή της η διαδικασία συνίστατο στην τρισδιάστατη σάρωση της επιφάνειας του πτώματος με στερεοσκοπικές κάμερες, ενώ ένα μηχάνημα πρόβαλλε ένα σχέδιο με γραμμές. Στη συνέχεια ο αξονικός τομογράφος παρείχε τρισδιάστατες απεικονίσεις των εσωτερικών οργάνων. Σημάδια που τοποθετούνταν σε στρατηγικά σημεία στο δέρμα κατά τη διάρκεια της σάρωσης επέτρεπαν τον συνδυασμό των επιφανειακών και των εσωτερικών εικόνων.
Αργότερα η τεχνική ενισχύθηκε με την εισαγωγή της μαγνητικής τομογραφίας για την καλύτερη απεικόνιση των μαλακών ιστών και ένα ρομπότ, το περίφημο «Virtobot», το οποίο μπορεί να εφοδιαστεί με μια βελόνα και να κατευθυνθεί με τηλεχειρισμό στα επιθυμητά σημεία προκειμένου να κάνει δειγματοληψία αν ο γιατρός το κρίνει απαραίτητο. Η ομάδα μπορεί επίσης να πραγματοποιήσει με τον αξονικό τομογράφο αγγειογραφίες, εισάγοντας έναν παράγοντα αντίθεσης στα αιμοφόρα αγγεία και βλέποντας στις απεικονίσεις αν υπάρχουν διαρροές ή πληγές.
Προς το παρόν η εικονική νεκροψία διαρκεί λίγο περισσότερο από την παραδοσιακή νεκροψία, η οποία σε απλές περιπτώσεις μπορεί να ολοκληρωθεί σε 90 λεπτά. Ο επιπλέον χρόνος όμως αντισταθμίζεται από την ποιότητα των πληροφοριών και τη μη παρεμβατικότητα της εικονικής μεθόδου. «Χρησιμοποιώντας συνδυαστικά όλες αυτές τις τεχνολογίες βλέπουμε το 80% ως 90% των ευρημάτων που ενδιαφέρουν την ιατροδικαστική έρευνα» εξηγεί ο κ. Τάλι, προσθέτοντας ότι ούτε η παραδοσιακή νεκροψία αποκαλύπτει το 100% των ευρημάτων. Οι τοξικολογικές εξετάσεις, για παράδειγμα, γίνονται ξεχωριστά.
Αρχικά ο κ. Τάλι και ο κ. Ντιμχόφερ, οι οποίοι επινόησαν και τον όρο «Virtopsy», αντιμετωπίστηκαν με επιφύλαξη από την ιατρική κοινότητα. Εξακολουθούν να είναι οι μοναδικοί ιατροδικαστές στον κόσμο που έχουν υιοθετήσει την απεικονιστική μέθοδο σε τέτοιο βαθμό. Σιγά σιγά όμως, τονίζει ο κ. Τάλι, αρχίζουν πλέον να κερδίζουν οπαδούς. Ο ελβετός καθηγητής θεωρεί ότι η εικονική νεκροψία θα πρέπει να χρησιμοποιείται σαν ένα πρώτο «φίλτρο», οδηγώντας σε παραδοσιακή νεκροψία μόνο αν αποδειχθεί ότι τα αίτια θανάτου δεν ήταν φυσικά. Ως σήμερα στη Βέρνη στις περισσότερες υποθέσεις έχουν χρησιμοποιηθεί και οι δύο μέθοδοι, υπήρξαν όμως και περιπτώσεις στις οποίες η εικονική αυτοψία αποδείχθηκε επαρκής.
Εξωτικά ζώα και μούμιες
Η απεικονιστική τεχνική του Ινστιτούτου έχει επίσης βρει ορισμένες απρόσμενες εφαρμογές. Η ομάδα του κ. Τάλι έχει εξετάσει τα πτώματα εξωτικών ζώων που απεβίωσαν σε ελβετικούς ζωολογικούς κήπους με στόχο τη βελτίωση των συνθηκών διαβίωσής τους, καθώς και αιγυπτιακές και νοτιοαμερικανικές μούμιες για να απεικονίσουν τους σκελετούς τους χωρίς να χρειαστεί να «ξετυλιχτούν».
Η ομάδα ελπίζει ότι η «εικονοψία» θα βρει ακόμη περισσότερες εφαρμογές και θα αρχίσει να υιοθετείται ευρύτερα και από άλλα εργαστήρια. Προς το παρόν τα μειονεκτήματά της είναι δύο, το υψηλό κόστος της και η ανάγκη χρήσης εξελιγμένου εξοπλισμού. Ο τομέας των απεικονιστικών τεχνολογιών εξελίσσεται όμως ταχέως, οπότε δεν αποκλείεται σύντομα, με χαμηλότερες τιμές και περισσότερα διαθέσιμα μηχανήματα, να αποτελέσει διαδικασία ρουτίνας για τις εγκληματολογικές υπηρεσίες του πλανήτη.
tovima
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου