Η έρευνα πραγματοποιήθηκε από τον Ελληνοαμερικανό επιστήμονα, Νικόλα Χρηστάκη του πανεπιστημίου Χάρβαρντ (συγγραφέα του βιβλίου «Συνδεδεμένοι», που έχει μεταφραστεί και στα ελληνικά), σε συνεργασία με τον συνεργάτη του Τζέημς Φάουλερ του πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας.
Οι ερευνητές ανακάλυψαν ότι οι ομάδες και τα δίκτυα των φίλων δείχνουν σημάδια γενετικών ομοιοτήτων. Χρησιμοποιώντας δεδομένα από δύο ανεξάρτητες γενετικές μελέτες, κατέληξαν, συγκεκριμένα, στο συμπέρασμα ότι οι άνθρωποι που διαθέτουν το γονίδιο DRD2, που κωδικοποιεί τον υποδοχέα της ντοπαμίνης D2 και έχει σχετιστεί με τον αλκοολισμό, τείνουν να κάνουν παρέα. Αυτό ενδέχεται να εξηγείται από το
γεγονός ότι ευχαριστιούνται να πίνουν μαζί.
Αντίθετα, όσοι διαθέτουν ένα άλλο γονίδιο (CYP2A6) που έχει σχετιστεί με τον μεταβολισμό, ξένων προς τον οργανισμό, ουσιών, όπως η νικοτίνη, καθώς και με μια προσωπικότητα ανοιχτή σε νέες ιδέες, δεν γίνονται συνήθως φίλοι μεταξύ τους.
Οι επιστήμονες ανέλυσαν περισσότερα από 3.000 ζευγάρια φίλων όσον αφορά έξι γονίδια και την πιθανή επίδρασή τους στη σύναψη φιλίας. Δεν έχουν, προς το παρόν, κάποια εξήγηση για αυτή τη διαπίστωση, αλλά υποθέτουν ότι αποτελεί ένα είδος αμυντικού μηχανισμού.
Ανακάλυψαν επίσης ότι τα ζευγάρια που είναι ευάλωτα σε ίδιες ασθένειες, αποφεύγουν ο ένας τον άλλο.
Η μελέτη, δημοσιεύτηκε στο περιοδικό της Εθνικής Ακαδημίας Eπιστημών των ΗΠΑ (PNAS).
Ο Φάουλερ δήλωσε ότι το συνηθισμένο αίσθημα του να συμπαθούμε ή να αντιπαθούμε ενστικτωδώς κάποιον άλλο θα μπορούσε σε ένα βαθμό να εξηγηθεί από το «ταίριασμα» του DNA.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου