Απευθύνεται ακόμη πρόσκληση σε ένοπλες οργανώσεις της Ελλάδας, της Ευρώπης αλλά και τριών χωρών της Κεντρικής και της Νότιας Αμερικής προκειμένου να προχωρήσουν σε βομβιστικές επιθέσεις σε ελληνικούς στόχους! Εκτοξεύονται μια σειρά απειλές και στοχοποιείται η υπάλληλος της εταιρείας ταχυμεταφορών που αντιλήφθηκε την 1η Νοεμβρίου τις ύποπτες κινήσεις των συλληφθέντων Γεράσιμου Τσάκαλου και Παναγιώτη Αργυρού όταν ετοιμάζονταν να αποστείλουν ορισμένα από τα δέματα-βόμβες.
Στο κείμενό της η «Συνωμοσία» για πρώτη φορά χρησιμοποιεί σφραγίδα και αυτοαποκαλείται «Επαναστατική Οργάνωση». Οι αξιωματικοί της Αντιτρομοκρατικής Υπηρεσίας εντόπιζαν χθες το βράδυ ιδιαίτερες ομοιότητες του 13σέλιδου κειμένου με δύο προηγούμενα της οργάνωσης «Σέχτα Επαναστατών». Ακόμη εκφράζουν φόβους ότι το επόμενο χρονικό διάστημα θα υπάρχει νέος κύκλος επιθέσεων εν όψει της δίκης- στις 17 Ιανουαρίου 2011- μελών της «Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς» οι οποίοι συνελήφθησαν μετά την ανακάλυψη του διαμερίσματος στο Χαλάνδρι τον
Σεπτέμβριο του 2009.
Οπως χαρακτηριστικά ανέφερε χθες το βράδυ ανώτατος αξιωματικός της ΕΛ.ΑΣ., «μια προσεκτική ανάγνωση της συγκεκριμένης προκήρυξης αλλά και των επιστολών που είχαν στείλει προ δύο ημερών οι συλληφθέντες Τσάκαλος και Αργυρού οδηγεί στην ένδειξη ότι η “Συνωμοσία των Πυρήνων της Φωτιάς” ίσως ετοιμάζεται για νέο μπαράζ επιθέσεων. Δεν φαίνεται διατεθειμένη να περιορίσει τη δράση της εν όψει της δίκης των μελών της, όπως συνέβαινε με τις ενέργειες άλλων οργανώσεων στο παρελθόν προκειμένου οι σύντροφοί τους να έχουν καλύτερη δικαστική μεταχείριση».
Το πρώτο τμήμα της προκήρυξης έχει έκταση μία σελίδα και τίτλο «Ανακοίνωση για τους συλληφθέντες συντρόφους μας» και είναι αφιερωμένο στους Γεράσιμο Τσάκαλο, Παναγιώτη Αργυρού και Χάρη Χατζημιχελάκη- το σπίτι του οποίου στο Χαλάνδρι χαρακτηρίστηκε γιάφκα από τις διωκτικές αρχές. Οπως χαρακτηριστικά μνημονεύεται, «η αδιάλλακτη στάση και η ανάληψη της ευθύνης τους ως μέλη της “Συνωμοσίας” δίνουν σε εμάς τους υπολοίπους το σύνθημα για συνέχιση των εχθροπραξιών. Στην περηφάνια τους συναντάμε την περηφάνια μας και στο χαμόγελό τουςτο χαμόγελό μας».
Ακόμη στο ίδιο τμήμα της προκήρυξης η οργάνωση ουσιαστικά δημιουργεί μια «γέφυρα» μεταξύ εγκλείστων και ελεύθερων μελών της. Οπως χαρακτηριστικά σημειώνεται, «δηλώνουμε ότι από τη σημερινή ημέρα και μετά η “Ε.Ο. Συνωμοσία των Πυρήνων της Φωτιάς” θα εκφράζεται μέσα από δύο αυτόνομες και ισότιμες υποδομές. Από εμάς που πλέον αυτοπροσδιοριζόμαστε ως ο παράνομος τομέας της οργάνωσης και τον δεύτερο τομέα, τον Πυρήνα των Φυλακισμένων Μελών της Οργάνωσης, καθώς και όσων αιχμαλώτων συντρόφων συμφωνούν με τις αξίες και τις αρχές μας».
Στο δεύτερο τμήμα της προκήρυξης, έκτασης 11 σελίδων, υπάρχει αρχικά μια αναφορά στους στόχους και στην πολυσυλλεκτικότητα της οργάνωσης. Οπως σημειώνεται, «η Συνωμοσία προέρχεται από ένα νέο ρεύμα της επαναστατικής αναρχίας που έχει εισβάλει δυναμικά στο πεδίο της σύγκρουσης και της κοινωνικής πρόκλησης. Οι στόχοι που χτυπιούνται, οι αντιπροσωπείες αυτοκινήτων, οι τράπεζες, τα αστυνομικά τμήματα, οι εταιρείες security,τα πολιτικά γραφεία,η Βουλή, οι εκκλησίες, τα δικαστήρια, οι φυλακές, οι πρεσβείες...είναι για εμάς απλώς κτίρια που όσα κιλά εκρηκτικών και να τοποθετήσουμε θα ξαναχτιστούν από την αρχή με περισσότερες κάμερες, με περισσότερη φύλαξη, όλο και πιο φαινομενικά απόρθητα».
Και λίγο αργότερα συμπληρώνεται: «Συνεργαζόμαστε με ελεύθερες και αυτόνομες προσωπικότητες που αναζητούν τη ζωή σε όλη της την ένταση και όχι σε μηνιαίες δόσεις. Αυτό το δίκτυο ανθρώπων που ανανεώνεται, κοντράρεται, συζητάει, πράττει, σκέφτεται, προβληματίζεται και αναζητάει πάντα την εξέλιξη είναι η “Ε.Ο. Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς”.Ενα παράνομο δίκτυο μειοψηφικής δράσης μεταξύ συντρόφων, χωρίς αρχηγούς και ακολουθητές, που οργανώνει τις επιθυμίες και τις σκέψεις του πάντα με την πλευρά της επανάστασης» .
Οσον αφορά την αποστολή των 14 δεμάτων, στην προκήρυξη καταγράφεται μια σειρά περιστατικών συλλήψεων, προφυλακίσεων ή δολοφονιών αντιεξουσιαστών σε χώρες οι πρεσβείες των οποίων έγιναν στόχος της οργάνωσης. Στο κείμενο γίνεται αναφορά στην επονομαζόμενη «Διεθνιστική Αλληλεγγύη» των αντιεξουσιαστικών οργανώσεων σε όλον τον κόσμο και διατυπώνεται η απειλή ότι «στις μαζικές συλλήψεις σε μία πορεία στο Βέλγιο εμείς σε αντίποινα θα βάζουμε βόμβες στην Ελλάδα»!
Για την αποστολή των δεμάτων ωστόσο σημειώνεται: «Η προνοητικότητά μαςότι η αλληλογραφία της κοσμικής αριστοκρατίας των πρεσβευτών δεν ανοίγεται απ΄ τους ίδιους αλλά απ΄ το υπαλληλικό προσωπικό των πρεσβειώνμάς υπαγόρευσε να μη χρησιμοποιήσουμε την ισχυρή εκρηκτική ύλη που έχουμε αποθηκευμένηπαρά μόνο ελάχιστη ποσότητα αυτοσχέδιας μαύρης πυρίτιδας ώστε να παραδοθεί το μήνυμα χωρίς τον τραυματισμό κάποιου ανθρώπου».
Η οργάνωση χρησιμοποιεί σφραγίδα με πέντε βέλη που δείχνουν το μαύρο αστέρι της αναρχίας. Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των αστυνομικών, τα πέντε βέλη πιθανόν συμβολίζουν τις ένοπλες οργανώσεις της Ελλάδας, της Ευρώπης, της Αργεντινής, του Μεξικού και της Χιλής, από τις οποίες ζητούνται «επιθέσεις συμπαράστασης» στην Ελλάδα.
Απειλούν την κούριερ
Ενα μεγάλο τμήμα του κειμένου είναι αφιερωμένο στον τρόπο σύλληψης των Τσάκαλου και Αργυρού και περιέχει πρωτοφανείς απειλές για την υπάλληλο της εταιρείας ταχυμεταφορών στο Παγκράτι η οποία ειδοποίησε τις αρχές για την αποστολή των δεμάτωνβομβών. Οπως σημειώνεται, «το εν λόγω υποκείμενο τηλεφώνησε στην Αστυνομία και οι μπάτσοι απέκλεισαν όλη την περιοχή με δεκάδες δυνάμεις συλλαμβάνοντας τους συντρόφους μας. Βέβαια η πράξη της συγκεκριμένης υπαλλήλου βρίσκεται εκτεθειμένη στην κοινή λογική και να είναι σίγουρη πως το όνομά της δεν θα λησμονηθεί εύκολα από το νέο αντάρτικο πόλης». Αξιωματικοί της ΕΛ.ΑΣ. επεσήμαναν ότι είναι η πρώτη φορά που η «Συνωμοσία των Πυρήνων της Φωτιάς» απειλεί μάρτυρα ένοπλης επίθεσης, καθώς και ότι σε παρόμοιες απειλές κατά αυτοπτών μαρτύρων είχε προχωρήσει η οργάνωση «Σέχτα Επαναστατών» μετά τη δολοφονία του αστυνομικού Νεκτάριου Σάββα το καλοκαίρι του 2009 στα Κάτω Πατήσια.
4+1 συμπεράσματα από την προκήρυξη
1.Για πρώτη φορά περιέχονται αναφορές σε δολοφονίες.
2.Προαναγγέλλονται νέες επιθέσεις εν όψει της δίκης τον Ιανουάριο του 2011 κατηγορουμένων για συμμετοχή στην οργάνωση.
3.Για πρώτη φορά η «Συνωμοσία» αυτοαποκαλείται «Επαναστατική Οργάνωση» και χρησιμοποιεί σφραγίδα.
4.Ζητεί βομβιστικές επιθέσεις στην Ελλάδα από ένοπλες οργανώσεις άλλων χωρών.
5.Διαπιστώνονται από την ΕΛ.ΛΑΣ. ομοιότητες με προκηρύξεις της «Σέχτας Επαναστατών», όπως προαναγγελίες δολοφονιών,απειλές κατά αυτοπτών μαρτύρων,αναφορές συμπαράστασης σε φυλακισμένους ποινικούς.
Η ΠΡΟΚΗΡΥΞΗ ΤΩΝ «ΠΥΡΗΝΩΝ ΤΗΣ ΦΩΤΙΑΣ»
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΕΣ ΣΥΝΤΡΟΦΟΥΣ ΜΑΣ
Αυτή τη στιγμή τρία αδέρφια μας, τρία μέλη της οργάνωσής μας βρίσκονται έγκλειστοι στις φυλακές της ελληνικής δημοκρατίας. Η απουσία τους από δίπλα μας δεν αναπληρώνεται μέσα από το κείμενο μιας προκήρυξης. Οι λέξεις φαντάζουν απελπιστικά μικρές και ασήμαντες μπροστά στην ένταση των καταστάσεων και των συναισθημάτων που έχουμε μοιραστεί μαζί τους. Ομως ακόμα και αυτές τις στιγμές που τα τείχη και τα σίδερα της φυλακής ορθώνονται ανάμεσά μας, τίποτα δεν έχει αλλάξει...
Ο Γεράσιμος Τσάκαλος, ο Παναγιώτης Αργυρού και ο Χάρης Χατζημιχελάκης μέσα από την αδιάλλακτη στάση και την ανάληψη ευθύνης τους ως μέλη της Συνωμοσίας δίνουν σε εμάς τους υπόλοιπους το σύνθημα για τη συνέχιση των εχθροπραξιών. Στην περηφάνια τους συναντάμε την περηφάνια μας και στο χαμόγελό τους το χαμόγελό μας...
... Δεν θα μακρηγορήσουμε άλλο. Δεν μας αρέσει να μιλάμε εμείς για τα αδέρφια μας, προτιμάμε να μιλάμε απευθείας μαζί τους. Προς το παρόν τους προσφέρουμε τη δέσμευσή μας... «Δεν υποχωρούμε... στεκόμαστε, δεν προσπαθούμε... μπορούμε, δεν ζητιανεύουμε... ληστεύουμε, δεν σβήνουμε... καίμε, δεν περιμένουμε... ανυπομονούμε... Η Συνωμοσία δεν πρόκειται να συλληφθεί ποτέ, γιατί δεν είναι απλά μία οργάνωση, είναι ένα ρεύμα ιδεών και οι ιδέες είναι πάντα ασύλληπτες... Στο ημερολόγιο δεν είναι ακόμα σημαδεμένη η μέρα. Ολοι οι μήνες, όλες οι εβδομάδες, όλες οι μέρες είναι πάντα διαθέσιμες. Μία από τις μέρες θα σημαδευτεί με ένα χαμόγελο, το χαμόγελο της αντάμωσης για τη συνέχεια της περιπέτειάς ΜΑΣ...» Υ.Γ. 1 «Βαδίζουμε σταθερά με βήμα και ρυθμό υπό τον ήχο των χτύπων της καρδιάς μας. Ολος ο σχηματισμός σαν ένα σώμα, μία ψυχή... Αυτή είναι για εμάς η Επανάσταση...». Επειδή λοιπόν όλα συνεχίζονται, δηλώνουμε ότι από τη σημερινή μέρα και έπειτα η ΕΟ Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς θα εκφράζεται μέσα από δύο αυτόνομες και ισότιμες υποδομές. Από εμάς που πλέον αυτοπροσδιοριζόμαστε ως ο παράνομος τομέας της οργάνωσης και το δεύτερο τομέα τον Πυρήνα των Φυλακισμένων Μελών της Οργάνωσης (Γεράσιμος Τσάκαλος, Παναγιώτης Αργυρού, Χάρης Χατζημιχελάκης) καθώς και όσων αιχμαλώτων συντρόφων συμφωνούν με τις αξίες και τις αρχές μας. Από εδώ και στο εξής ο λόγος τους είναι και δικός μας λόγος, ενώ οι αποφάσεις των συντρόφων μας εκπροσωπούν και εμάς τους ίδιους. Θα βάλουμε τα δυνατά μας να φανούμε αντάξιοι των προσδοκιών τους και της εμπιστοσύνης με την οποία μας έχουν τιμήσει...
ΖΗΤΩ Η ΣΥΝΩΜΟΣΙΑ ΠΥΡΗΝΩΝ ΤΗΣ ΦΩΤΙΑΣ ΖΗΤΩ Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ παράνομος τομέας Σ. Π. Φ.
Η μαχητική αναρχία, το νέο αντάρτικο πόλης, η Ε.O. Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς
.... Μετά από περίπου 3 χρόνια ανυποχώρητης δράσης με περισσότερες από 200 εμπρηστικές και βομβιστικές επιθέσεις εξακολουθούμε να πιστεύουμε πως οι πράξεις μας είναι μονάχα μια σταγόνα μπροστά στο ωκεανό της απεραντοσύνης της επιθυμίας μας για επανάσταση.
Η Συνωμοσία προέρχεται από ένα νέο ρεύμα της επαναστατικής αναρχίας που έχει εισβάλει δυναμικά στο πεδίο της σύγκρουσης και της κοινωνικής πρόκλησης. Μέσα απ΄ τη στόχευση της δράσης και τον λόγο των προκηρύξεών μας, αυτοπροσδιοριζόμαστε ως κομμάτι της μαχητικής αναρχίας του νέου αντάρτικου πόλης, που ασκεί αδιάκοπη ένοπλη κριτική στην τυραννία των «από πάνω» όσο και στους συμβιβασμούς των «από κάτω».
Οι στόχοι που χτυπιούνται, οι αντιπροσωπείες αυτοκινήτων, οι τράπεζες, τα αστυνομικά τμήματα, οι εταιρείες security, τα πολιτικά γραφεία, η βουλή, οι εκκλησίες, τα δικαστήρια, οι φυλακές, οι πρεσβείες... είναι για εμάς απλώς κτίρια που όσα κιλά εκρηκτικών και να τοποθετήσουμε θα ξαναχτιστούν από την αρχή με περισσότερες κάμερες, με περισσότερη φύλαξη, όλο και πιο φαινομενικά απόρθητα. Παράλληλα η προπαγάνδα των ΜΜΕ που ακολουθεί είτε αποκρύπτει κάποια χτυπήματα καλύπτοντάς τα με ένα πέπλο σιωπής είτε στην περίπτωση που είναι αναγκασμένη να τα προβάλει (βόμβες, εκτελέσεις) θα τα απολιτικοποιήσει συκοφαντώντας τα. Ταυτόχρονα χρησιμοποιώντας την αφομοίωση του θεάματος τα «τοποθετεί» ανάμεσα στις διαφημίσεις για το «νέο υγρό πιάτων» και τα τηλεριάλιτι εικονικής πραγματικότητας, μετατρέποντάς τα σε ουδέτερο προϊόν μιας αδιάφορης πληροφορίας.
Για αυτό ο ουσιαστικός μας στόχος δεν είναι απλώς οι ασφαλισμένες πόρτες, τα ντουβάρια γραφείων και οι βιτρίνες πολυκαταστημάτων, αλλά η ανατίναξη και το σαμποτάζ των κοινωνικών σχέσεων που κάνουν αποδεκτά αυτά τα σύμβολα εξουσίας...
Οικονομική κρίση, κοινωνική πόλωση, η δική μας ευκαιρία
«Το ορατό γίνεται παρόν» ....Η κοινωνική συναίνεση που χτίστηκε γύρω απ΄ το καταναλωτικό ιδεώδες και την υπόσχεση της υλικής ευδαιμονίας φθείρεται διαρκώς με τα απανωτά χτυπήματα της οικονομικής κρίσης. Ο πολιτισμός του εύκολου, γρήγορου χρήματος και της αντίστοιχης κοινωνικής ανέλιξης δίνει την θέση του σε «οπισθοδρομικές» καταστάσεις οικονομικής ανέχειας. Αυτή η κατάσταση, τόσο στην Ελλάδα όσο και διεθνώς, οδηγεί και θα οδηγήσει σε κοινωνικές αναταραχές ( Γαλλία, Αγγλία κτλ.). Είναι αναπόφευκτο πως στον μέχρι πριν ουδετεροποιημένο κοινωνικό κορμό θα αναπτυχθεί λόγω συνθηκών μια πόλωση προς τα δύο άκρα. Στη μία περίπτωση θα επανενεργοποιηθούν τα συντηρητικά ένστικτα ενός μέρους της κοινωνίας (γεγονότα Αγ. Παντελεήμονα, πλ. Αττικής, είσοδος της Χρυσής Αυγής στο δημοτικό συμβούλιο) που θα εντοπίσουν την «πηγή του κακού» στους πιο αδύναμους, τους μετανάστες. Ηλίθιες ατάκες όπως «αυτοί βρωμάνε», «κουβαλάνε αρρώστιες», «Αυτοί έφεραν την εγκληματικότητα», «το παρεμπόριό τους κλείνει τα μαγαζιά μας», «Ρίχνουν τα μεροκάματα» είναι μερικές από τις ετυμηγορίες που έχουν ήδη εξαπολύσει οι νέοι «εθνοσωτήρες» για να πείσουν και να κερδίσουν την συναίνεση αρκετών χιλιάδων ντόπιων καταπιεσμένων.
Φυσικά και η συντριπτική πλειοψηφία των μεταναστών έχει το αντίστοιχο μερίδιο συνενοχής αφού και οι ίδιοι αναπαράγουν τα αντίστοιχα «ελληνικά» πρότυπα στο εσωτερικό των κοινοτήτων τους, που επικρατεί ο μικροαστισμός, ο σεξισμός, τα οργανωμένα κυκλώματα, οι φυλετικοί και εθνικοί διαχωρισμοί, η θρησκευτική μισαλλοδοξία και ο φανατισμός.
Στη δεύτερη περίπτωση, το υπόλοιπο κομμάτι του κοινωνικού κορμού θα κινηθεί προς την πλευρά των κοινωνικών διεκδικήσεων. Ενα πολύχρωμο και πολύβουο φάσμα που περιλαμβάνει στις γραμμές του από συνδικαλιστές του ΠΑΣΟΚ, δυσκοίλιους ΚΚΕδες, μετριοπαθείς αριστερούς, ανένταχτους, προοδευτικούς μέχρι κοινωνιστές αναρχικούς, χούλιγκαν και μπαχαλάκηδες.
Είμαστε έτοιμοι να ζήσουμε περιόδους μεγάλης έντασης. Η πόλωση και οι κοινωνικές αντιπαραθέσεις είναι αναπόφευκτες.
Η Ελλάδα συνεχίζοντας τον οικονομικό της κατήφορο θα γίνει θέατρο μεγάλων συγκρούσεων.
Το ζήτημα είναι ποια πλευρά θα επιλέξει ο καθένας.
Εμείς αυτή τη στιγμή βρισκόμαστε μακριά... προφανώς ούτε στο συντηρητικό οχετό των φασιστών αλλά ούτε και στο μέτωπο κοινωνικών διεκδικήσεων και αιτημάτων. Η μειοψηφική μας δράση έχει κηρύξει προ καιρού το δικό μας πόλεμο χωρίς να διεκδικούμε ούτε καλύτερους μισθούς ούτε καλύτερες συντάξεις, αλλά παλεύοντας για μια καλύτερη ζωή, για μια πιο ουσιαστική και αυθεντική αίσθηση της πραγματικότητας.
Αυτό όμως δεν σημαίνει πως θέλουμε να γευτούμε την αλαζονεία μιας υποτιθέμενης αυτοεπιβεβαίωσης. Μακριά από εμάς τέτοια αξιώματα, απλά δηλώνουμε ξεκάθαρα την θέση μας. Αλλωστε γνωρίζουμε πως δεν μας αρκεί μόνο η ακαδημαϊκή γνώση της δυστυχίας, αλλά κυρίως η αναζήτηση διαρκής επέμβασης ενάντια στην δυστυχία.
Η αναζήτηση βιωμάτων και εμπειριών.
Η αναζήτηση μιας προσωπικής και συλλογικής ταυτότητας.
Η αναζήτηση επικοινωνίας με άλλους ανθρώπους μακριά από οποιοδήποτε δογματισμό καθαρής θεωρίας, ακόμα και απ΄ τον δικό μας.
Δεν είμαστε αλληλέγγυοι με την δυστυχία των ανθρώπων, είμαστε αλληλέγγυοι με το σθένος με το οποίο κάποιοι δεν την ανέχονται...
... Θέλουμε να διαχυθούμε μέσα σε ένα ανένταχτο ρεύμα συμπεριφορών, στους αποκλεισμένους κύκλους νεανικής παραβατικότητας, στην αμφισβήτηση των απογοητευμένων, στο ρεαλισμό αυτών που χάνουν τις ψευδαισθήσεις τους, στον κόσμο των αξιοπρεπών φυλακισμένων, των ανεξέλεγκτων των γηπέδων, της μουσικής υποκουλτούρας, των σχολείων, στο μαχητικό περιθώριο όλου του φάσματος. Αυτά τα άτομα, που μπορεί να μην πήραν μέρος σε καμία πολιτική συνέλευση, ούτε να κατέβηκαν σε κάποια πορεία, ούτε καν να έχουν διαβάσει τις «αλήθειες» του Μαρξ η του Μπακούνιν, μέσα απ΄ την ίδια την καθημερινή τους στάση, μέσα απ΄ τις αξίες τους, μέσα απ΄ τη ζωή τους μπορεί να είναι πιο αναρχικοί απ΄ τους «μυημένους» αναρχικούς, πιο αγωνιστές απ΄ τους επαγγελματίες αγωνιστές.
Η συγκυρία της οικονομικής κρίσης είναι η πιο κατάλληλη ευκαιρία να εκδηλωθούν και να εκφραστούν αυτές οι ενεργητικές προσωπικότητες.
Να βγουν απ΄ το περιθώριο στο προσκήνιο. Να διεκδικήσουν το έδαφος των αυθεντικών συμπεριφορών που τόσα χρόνια συνθλίβονταν μέσα στην κοινωνία του καθωσπρεπισμού και της φαινομενικής απελευθέρωσης. Ετσι καταργούνται οι αρχηγοί, οι ρόλοι, οι μικρές και μεγάλες εξουσίες.
Γιατί οι αντάρτες πόλης δεν είναι κάποια ελίτ που κατέχει την υπεραλήθεια. Είμαστε απλά μια μειοψηφία που οπλιστήκαμε με επιθυμίες και αποφάσεις ενάντια στις μπλε στολές των βασανιστών, στα σοβαρά κοστούμια των τυρράνων και στην κοι νωνική ησυχία και σιωπή που πυροβολεί πισώπλατα. Διαχέουμε τις αντιλήψεις μας, τον τρόπο δράσης μας, τις επιθυμίες μας, τα «σωστά» και τα «λάθη» μας.
Και συχνά «εκτιθόμαστε» με το γνωστό τίμημα της απώλειας ενός θανάτου ή μιας φυλακής. Δεν δείχνουμε σε κανέναν το σωστό δρόμο, απλώς οι ίδιοι διαλέξαμε έναν δρόμο που είναι ανοιχτός στον καθένα.
Αφήνουμε οριστικά πίσω μας την προϊστορία της ταξικής πάλης. Δεν έχουμε καμιά εμπιστοσύνη στην εργατική- υπαλληλική τάξη που υποκλίνεται στους αφεντάδες της και θέλει να γίνει κατ΄ εικόνα και ομοίωση τους, ενώ ταυτόχρονα ξεσηκώνεται για τα ψίχουλα που της στερούν απ΄ το τραπέζι. Γιατί θεωρούμε πως ο δρόμος για την ελευθερία και την αξιοπρέπεια είναι πάντα προσωπικός και δεν χωράει σε στερεότυπα και ταμπέλες.
Οφθαλμός αντί οφθαλμού
Αυτός είναι ο λόγος που συχνά χρησιμοποιούμε τον όρο του επαναστατικού τερρορισμού, θεωρώντας πως απέναντι στον τρόμο που ασκούν οι «από πάνω» με τους πολέμους, τη φτώχεια, τα εργατικά ατυχήματα, την αστυνομία, τις φυλακές, πρέπει να υπάρχει και η απάντηση του τρόμου από τους «από κάτω». Κι όσο και αν η αντάρτικη βία ενός εκρηκτικού μηχανισμού ή μιας πολιτικής εκτέλεσης δεν συγκρίνεται με τις γενοκτονίες και τις δολοφονίες των κρατιστών, παρόλα αυτά είναι μια μικρή μεταφορά του τρόμου στο αντίπαλο στρατόπεδο. Το γεγονός ότι όλα αυτά τα καθάρματα που διαφεντεύουν τις ζωές μας είναι υποχρεωμένα να κυκλοφορούν μέσα σε θωρακισμένα αυτοκίνητα, με μικρούς στρατούς συνοδείας ακόμα και κατά τη διάρκεια μιας εξόδου διασκέδασης είναι το ελάχιστο αντίτιμο για τον κόσμο που έχουν κατασκευάσει να κυβερνάνε.
Εμείς ως επαναστάτες έχουμε γνωρίσει την απώλεια του θανάτου συντρόφων μας, την αιχμαλωσία των αδερφών μας στις φυλακές, το ανθρωποκυνηγητό των διωκτών μας και τώρα είναι καιρός ο πόνος και η αγωνία να αλλάξουν στρατόπεδο. Ο επαναστατικός τερρορισμός συμβάλει με τον τρόπο του σε αυτήν την κατεύθυνση και προωθεί την επαναστατική υπόθεση.
Οι πράξεις δεν μιλούν από μόνες τους
Αλλά οι πράξεις δεν είναι τίποτα όταν είναι ορφανές και τυφλές. Αντίθετα αποκτούν όλο τους το νόημα όταν αναλαμβάνονται.
Εμείς ως Συνωμοσία ποτέ δεν πήραμε τον εύκολο δρόμο της υπεκφυγής, αλλά αναλαμβάνουμε πάντα τα γεγονότα και τις πράξεις μας.
Αυτό όταν ξεκινήσαμε τη δράση μας, φαινόταν άτοπο, γιατί στην Ελλάδα στο αντιεξουσιαστικό μαχητικό ρεύμα δεν υπήρχαν μέχρι τότε παράνομες υποδομές που να χρησιμοποιούν μία σταθερή υπογραφή και ένα συγκεκριμένο λόγο (εκτός από ελάχιστες εξαιρέσεις, όπως παλιότερα οι Εμπρηστές Συνείδησης, το Μαύρο Αστέρι...).
Η κυριότερη αιτία ήταν η αντίληψη που υπάρχει ακόμα και σήμερα ότι «οι πράξεις μιλάνε από μόνες τους» καθώς και ο φόβος της ποινικής δίωξης «για συμμετοχή σε οργάνωση» σε περίπτωση σύλληψης.
Εμείς θεωρούμε πως καμία πράξη δεν μιλάει από μόνη της γιατί δεν υπάρχει επαναστατικό σαμποτάζ, χωρίς τον αντίστοιχο ανατρεπτικό λόγο. Πόσο μάλλον όταν στο επαναστατικό ρεύμα υπάρχουν τόσες διαφορετικές τάσεις. Για εμάς «οι θεωρητικοί που δεν ζουν μια εξεγερτική ζωή δεν λένε τίποτα που να αξίζει να λεχθεί και οι ακτιβιστές που αρνούνται να σκεφτούν κριτικά δεν πράττουν τίποτα που να αξίζει να γίνει». Οσον αφορά το ποινικό κόστος, αυτό είναι μια φυσική συνέπεια για την οποία ο καθένας πρέπει να προετοιμάζεται πριν κηρύξει τον πόλεμο στο σύστημα, αλλιώς ας μην κάνει καν τον κόπο να διαβεί το μονοπάτι της επαναστατικής δράσης. Δεν είναι δυνατόν οι νομικές συνέπειες να κάνουν «εκπτώσεις» στον επαναστατικό λόγο. Η ενότητα των λέξεων και των πράξεων έρχεται πάντα πρώτη παρόλες τις νομικές επιπτώσεις, ως η πεμπτουσία του ίδιου μας του αγώνα. Αυτό πράτταμε πάντα ως Συνωμοσία και αυτό θα συνεχίσουμε να κάνουμε.
Η μέρα που δεν γύρισαν όλοι...
Την πρώτη μέρα του Νοέμβρη δύο αδέρφια μας, ο Γεράσιμος Τσάκαλος και ο Παναγιώτης Αργυρού, περικυκλώνονται από αστυνομικούς της ομάδας Δίας και συλλαμβάνονται στο κέντρο της Αθήνας. Πάνω τους έχουν δύο πιστόλια, πέντε γεμιστήρες, ένα αλεξίσφαιρο και δύο εμπρηστικά δέματα με παραλήπτες την πρεσβεία του Βελγίου και το Γάλλο πρόεδρο Νικολά Σαρκοζί. Εχει προηγηθεί η παράδοση άλλων δύο δεμάτων με προορισμό τη πρεσβεία του Μεξικού και την διεύθυνση της Εurojust.
Ολα ξεκίνησαν όταν η υπάλληλος της ταχυμεταφορικής Swift Μail, θέλοντας να ικανοποιήσει την περιέργεια και τον ντετεκτιβισμό της για χάρη της ασφάλειας ενός πρεσβευτή, άνοιξε το δέμα καθ΄ υπέρβαση της εργασίας της, με αποτέλεσμα να γίνει ανάφλεξη, χωρίς όμως να τραυματιστεί. Η συνέχεια είναι γνωστή απ΄ τα δελτία ειδήσεων και τις εφημερίδες. Το εν λόγω υποκείμενο τηλεφώνησε στην αστυνομία και οι μπάτσοι απέκλεισαν όλη την περιοχή με δεκάδες δυνάμεις συλλαμβάνοντας τους συντρόφους μας. Βέβαια η πράξη της συγκεκριμένης υπαλλήλου βρίσκεται εκτεθειμένη στην κοινή λογική και να είναι σίγουρη πως το όνομά της δεν θα λησμονηθεί εύκολα από το νέο αντάρτικο πόλης.
Οσον αφορά επιχειρησιακά την ίδια την ενέργεια, η προνοητικότητα μας ότι η αλληλογραφία της κοσμικής αριστοκρατίας των πρεσβευτών δεν ανοίγεται απ΄ τους ίδιους αλλά απ΄ το υπαλληλικό προσωπικό των πρεσβειών, μας υπαγόρευσε να μην χρησιμοποιήσουμε την ισχυρή εκρηκτική ύλη που έχουμε αποθηκευμένη, παρά μόνο ελάχιστη ποσότητα αυτοσχέδιας μαύρης πυρίτιδας ώστε να παραδοθεί το μήνυμα χωρίς τον τραυματισμό κάποιου ανθρώπου. Εχοντας ακόμα συνυπολογίσει πως τα δέματα θα παρέμεναν μία μέρα στις αποθήκες των ταχυμεταφορικών εταιρειών και θα παραδίδονταν την επόμενη από τους εργαζόμενους courier, φροντίσαμε να είναι απόλυτα ασφαλής η συναρμολόγηση τους και ο μηχανισμός να ενεργοποιείται μόνο κατά το άνοιγμα τους.
Οπως έχουμε αναφέρει και σε προηγούμενη προκήρυξη μας η δράση ενός αντάρτη πόλης και η χρήση βίας που ασκεί στρέφεται αποκλειστικά ενάντια στα καθάρματα που εξουσιάζουν τις ζωές μας και στους πιστούς υποτελείς που ασπάζονται τη θρησκεία της νόμιμης Τάξης. Οταν όμως οι αφέντες μπορούν να πείσουν τους δούλους ότι ζουν ελεύθεροι, τότε τα νοήματα αντικρίζουν την απώλεια της συνείδησης. Συχνά βρισκόμαστε μπροστά στην αντιφατική διαπίστωση πως ορισμένοι υπάλληλοι ταυτίζονται με τα συμφέροντα της οικονομικής ελίτ. Η ασφαλειομανία και ο κοινωνικός χαφιεδισμός, που επιδεικνύουν αρκετοί εργαζόμενοι συντηρεί με τη σειρά του την ζωή του συστήματος.
Ετσι σε μια κοινωνία που οι «ήρωες» πολίτες προστατεύουν τα λεφτά μιας τράπεζας απ΄ τους ληστές, που άλλοι ζητούν ακόμη περισσότερη αστυνομία, που κάποιοι σέβονται τους νόμους των διεφθαρμένων κυβερνώντων, που πολλοί καταδίδουν οτιδήποτε παρεκκλίνει απ΄ την υποταγμένη κανονικότητα και ορισμένοι ζητούν την παραδειγματική τιμωρία των επαναστατών, εμείς στεκόμαστε απέναντι τους, έτοιμοι για μάχη μέχρις εσχάτων.
Γιατί η μνήμη δεν είναι σκουπίδι και το αίμα δεν είναι νερό...
Καμπάνια αλληλεγγύης και στήριξης αντάρτικων ομάδων και αιχμαλώτων επαναστατών
«Η μέρα μας θα έρθει, η μέρα μας θα έρθει...» Βobby Sands Σήμερα είναι επιτακτικό το ξεκίνημα μιας νέας φάσης στην εξέλιξη της επαναστατικής σκέψης και δράσης. Ενα ποιοτικό άλμα που θα φέρει κοινές επιλογές, οι οποίες βρίσκονται εκατοντάδες χιλιόμετρα μακριά, ένα βήμα πιο κοντά. Σκοπός μας είναι η συγκρότηση ενός α- φορμαλιστικού αντιεξουσιαστικού διεθνούς δικτύου αντάρτικων ομάδων και αυτόνομων ατομικοτήτων. Η δημιουργία ενός δικτύου που οι σύντροφοι και οι ομάδες που θα συμμετέχουν σε αυτό θα ανταλλάσσουν εμπειρίες από όλο το φάσμα του αγώνα, απ΄ τον αυθόρμητο αναρχισμό, απ΄ την ένοπλη πάλη, από την πολιτική ανωνυμία, απ΄ το εξεγερσιακό ρεύμα. Η αφετηρία ενός διευρυμένου κύκλου επικοινωνίας, συζήτησης, αντίληψης και προβληματισμού. Ο πειραματισμός μίας φόρμας συντονισμού ανατρεπτικών δράσεων και επιθέσεων σε διεθνές επίπεδο. Η λειτουργία ενός πειραματικού εργαστηρίου ραδιουργίας με ανταλλαγή τεχνοτροπιών και υλικοτεχνικής γνώσης στον τομέα του σαμποτάζ. Η οργάνωση μίας κολεκτίβας αλληλεγγύης στους φυλακισμένους συντρόφους και μίας υποδομής στήριξης των καταζητούμενων επαναστατών. Η πρόκληση ενός στοιχήματος που η εκπλήρωση του είναι πιο όμορφη απ΄ την αφετηρία που μπορεί να δημιουργήσει... Οπως και να το δει κανείς είναι κάτι που επιθυμούμε να κάνουμε. Μέσα στους επόμενους μήνες η επιθυμία μας αυτή θα επισφραγιστεί με την παρουσίαση ενός ολοκληρωμένου διεθνούς καλέσματος. Προς το παρόν στέλνουμε το χαιρετισμό μας στους φίλους, στους γνωστούς και στους άγνωστους συντρόφους που οργανώνονται και πράττουν μέσα απ΄ τη ατομικότητα τους και τις αντάρτικες ομάδες.
Ταυτόχρονα δεν θα μπορούσαμε να μην μιλήσουμε για τις απώλειες μας, για τα αδέρφια που δεν είναι δίπλα μας. Το ζήτημα των φυλακισμένων επαναστατών (ανάμεσα τους και η λαμπρή μειοψηφία των «ποινικών» που παραδίδουν μαθήματα αξιοπρέπειας και τιμής με τη στάση και τους αγώνες τους) παραμένει μία γνώριμη πτυχή του ριζοσπαστικού αγώνα. Συχνά το ενδιαφέρον για τους «ανθρώπους εντός των τειχών» αυξάνεται εν όψει της εκδίκασης μιας υπόθεσης.
Παράλληλα στα δημοσιογραφικά ημερολόγια γράφονται θεαματικοί τίτλοι όπως «η εξάρθρωση της τάδε οργάνωσης» ή «η ένοπλη συμπλοκή τρομοκρατών με δυνάμεις της αστυνομίας». Εμείς όμως θεωρούμε πως πρέπει οι ίδιοι να ξαναμιλήσουμε για τα φυλακισμένα αδέρφια μας, γνωρίζοντας πως δεν πρόκειται για απλά ονόματα σε τίτλους ειδήσεων και εφημερίδων. Ολοι αυτοί οι σύντροφοι έχουν μια ατομική ζωή, μία προσωπική σκέψη και ένα ξεχωριστό πρόσωπο. Ολο το προηγούμενο διάστημα μιλήσαμε για κάποιους από αυτούς αναφέροντας απλά το όνομα τους ενώ για κάποιους δεν το μάθαμε ποτέ. Μιλήσαμε αποσπασματικά στο τέλος μίας προκήρυξης και στο σύνθημα που φωνάξαμε σε μία πορεία. Απολέσαμε έτσι τη μνήμη, τη σύνδεση, την ιστορία.
Παράλληλα προσέχουμε, γιατί θέλουμε να αποφύγουμε οποιαδήποτε θυματοποίηση ή ηρωοποίηση των φυλακισμένων συντρόφων. Αντίθετα επιθυμούμε να δημιουργήσουμε ένα ζωντανό χώρο επικοινωνίας με αυτούς τους ανθρώπους, να τους δώσουμε το λόγο σε πρώτο πρόσωπο, να ανταλλάξουμε εμπειρίες και το πιο ουσιαστικό να ρίξουμε στη μάχη όλες μας τις δυνάμεις για να τους πάρουμε πίσω μαζί μας και να ξαναβρεθούμε στις πρώτες γραμμές του αγώνα για την επανάσταση. Δίπλα λοιπόν στις πρωτοβουλίες αλληλεγγύης που ήδη υπάρχουν από επαναστάτες και αντιεξουσιαστές, βάζουμε και εμείς το δικό μας χνάρι στην υπόθεση της απελευθέρωσης των κρατούμενων και της καταστροφής των φυλακών. Σε μία πρώτη προσπάθεια προς αυτή την κατεύθυνση εντάσσεται η καμπάνιας διεθνής αλληλεγγύης που πραγματοποιήσαμε. Η φιλία που μας συνδέει με κάποιους, αλλά και η βαθιά εκτίμηση με τους περισσότερους που δεν είχαμε την τιμή να γνωρίσουμε προσωπικά θα έμενε ανικανοποίητη βλέποντας αυτές τις ιστορίες να λησμονούνται σε λίστες δικαστικών εγγράφων και αρχείων εφημερίδων. Οι διαφορετικές αντιλήψεις, κάποια προσωπικά χαρακτηριστικά, όπως και η άγνοια κάποιων στοιχείων λόγω χιλιομετρικών αποστάσεων δεν είναι ικανές να καταρρίψουν το αυτονόητο. Αυτοί οι άνθρωποι δεν περίμεναν να τους βρει η ζωή στο καναπέ του σπιτιού τους, την αναζήτησαν οι ίδιοι στο δρόμο της επανάστασης που όλα είναι εφικτά...
...Τερματικός σταθμός η ελληνική επικράτεια. Δεκάδες επαναστάτες αναρχικοί και αξιοπρεπείς «ποινικοί» βιώνουν την «φιλοξενία» των ελληνικών φυλακών. Ομως δεν συγκατανεύουν, δεν σκύβουν το κεφάλι, γιατί οι καπνοί απ΄ τις φωτιές στις ταράτσες κατά την διάρκεια των εξεγέρσεων δεν έχουν λησμονηθεί...
... Σε αυτό το «υπερσιβηρικό» ταξίδι μας στις φυλακές της δημοκρατίας με πλησιέστερους σταθμούς το εφετείο (6 Δεκεμβρίου) του αναρχικού Γιάννη Δημητράκη (απαλλοτριωτή τράπεζας) και το δικαστήριο για την υπόθεση της Ε.Ο. Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς, ίσως να ξεχάσαμε αρκετά πρόσωπα και ονόματα, αλλά ποτέ δεν τα λησμονήσαμε. Γιατί σύντροφοι να θυμάστε, όπου κι αν βρισκόμαστε, στο Μαλανδρίνο, στον Κορυδαλλό, στον Αυλώνα στα πυκνά σκοτάδια της παρανομίας, στη νύκτα ενός εμπρησμού ή στην «ουρά» μιας διαδήλωσης τα μάτια μας αντικρίζουν έναν κοινό ουρανό. Και η αυγή του είναι μια δική μας νίκη. Η μέρα μας θα έρθει...
Για όλους τους παραπάνω λόγους και σαν ελάχιστη συμβολή επίθεσης και αλληλεγγύης αναλαμβάνουμε την ευθύνη για την αποστολή 14 εμπρηστικών δεμάτων-βομβών.
ΣΥΝΩΜΟΣΙΑ ΠΥΡΗΝΩΝ ΤΗΣ ΦΩΤΙΑΣ 25/11/2010
Οι «σύντροφοι» του εξωτερικού και η δίκη των συλληφθέντων
Διεθνές επαναστατικό μέτωπο ΚΑΛΕΣΜΑ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΟΥΣ ΑΝΤΑΡΤΕΣ ΤΗΣ Ε.Ο.
ΣΥΝΩΜΟΣΙΑ ΠΥΡΗΝΩΝ ΤΗΣ ΦΩΤΙΑΣ,ΣΤΟΥΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΕΣ ΚΑΙ ΣΤΑ ΑΤΟΜΑ ΠΟΥ ΚΑΤΗΓΟΡΟΥΝΤΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΥΠΟΘΕΣΗ (ΔΙΚΗ 17 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2011)
Αλλος ένας λόγος της δράσης μας, μέσω της μαζικής αποστολής εμπρηστικών δεμάτων σε πρεσβείες και Ευρωπαίους ηγέτες, ήταν για να πραγματοποιήσουμε ένα διεθνές κάλεσμα. Καλούμε λοιπόν σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης, από την Ευρώπη μέχρι τη Λατινική Αμερική, για την ενίσχυση του επαναστατικού πολέμου. Οργανωνόμαστε διεθνώς και σημαδεύουμε τον εχθρό. Ανυπομονούμε να δούμε τα ανατρεπτικά στοιχεία να πλημμυρίζουν τους δρόμους και τις αντάρτικες ομάδες να χτυπούν ξανά και ξανά. Ολα τα μέσα ξεκλειδώνονται και μπαίνουν στο τραπέζι χωρίς κανένα ταμπού και καμία φετιχoποίηση. Στις διαδηλώσεις σπάμε τα κεφάλια των μπάτσων, τράπεζες ληστεύονται και παραδίδονται στις φλόγες, βόμβες ανατινάζουν κυβερνητικά κτήρια, όπλα εκτελούν πολιτικούς, δημοσιογράφους, μπάτσους, δικαστές, καθώς και κάθε λογής προστάτες αυτού του κόσμου. Ετσι βήμα βήμα ο εγχώριος εσωτερικός εχθρός γίνεται ακόμα πιο επικίνδυνος για αυτούς.
Επίσης η αλληλεγγύη, ένα από τα ισχυρά και αυθεντικά όπλα των επαναστατικών δυνάμεων, αποκτά μια πιο δυνατή και συντονισμένη κραυγή. Στις μαζικές συλλήψεις σε μια πορεία στο Βέλγιο εμείς σε αντίποινα θα βάζουμε βόμβες στην Ελλάδα και όταν φυλακίζεται μια επαναστατική ομάδα στη Χιλή η Αργεντινή θα γεμίζει συντρίμμια από τις επιθέσεις των συντρόφων. Για εμάς οι νεκροί αντάρτες και οι φυλακισμένοι δεν είναι ένα σημείο ανακωχής, αντίθετα γίνονται η κινητήριος δύναμη της όξυνσης των επαναστατικών διαδικασιών. Γι΄ αυτό πιστεύουμε πως η Αλληλεγγύη πρέπει να γίνει περισσότερο ένα ένοπλο πείσμα του σήμερα παρά μια ανθρωπιστική διαμαρτυρία της μεταρρύθμισης.
Στις 17 Ιανουαρίου 2011 στην Αθήνα θα διεξαχθεί η δίκη για την υπόθεση της Επαναστατικής μας οργάνωσης. Σε αυτή δικάζονται ορισμένα περήφανα μέλη μας, κάποιοι επαναστάτες και άλλοι αναρχικοί λόγω προσωπικών σχέσεων με τους κατηγορουμένους. Δεν έχει καμία αξία να μιλήσουμε για τη δίκη καθώς ορίζουμε τους εαυτούς μας έξω από τα όρια των δικαστικών αρχών. Αυτό που έχει ουσία είναι η έκφραση επιθετικής αλληλεγγύης προς τους συντρόφους που κατηγορούνται και βρίσκονται στη φυλακή για αυτή την υπόθεση. Για εμάς, παρ΄ όλο το ανθρωποκυνηγητό που έχει εξαπολύσει εναντίον μας η αστυνομία καθώς και η πρόσφατη σύλληψη των δύο μελών μας, τίποτα δεν μπορεί να σταματήσει τη συνεχή και εξελικτική πορεία της δράσης μας.
Στην απόφασή μας να προωθήσουμε μια μάχη μέχρις εσχάτων ΚΑΛΟΥΜΕ σε Ελλάδα, Ευρώπη, Χιλή, Αργεντινή, Μεξικό και σε όλο τον κόσμο τους συντρόφους και τους αντάρτικους σχηματισμούς να στείλουν το δικό τους επιθετικό σινιάλο στους δικαστές και τις ελληνικές αρχές, καθώς και ένα χαιρετισμό αλληλεγγύης στους αιχμαλώτους του νέου αντάρτικου πόλης. Ας γίνει αυτή η δίκη άλλη μία αφορμή για πράξη στον Επαναστατικό Πόλεμο.
ΣΥΝΩΜΟΣΙΑ ΠΥΡΗΝΩΝ ΤΗΣ ΦΩΤΙΑΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου