Το δημοσίευμα αναφέρει ότι για ορισμένους αναλυτές η προοπτική της αναδιάρθρωσης του χρέους κάποιας χώρας της ευρωζώνης είναι «τόσο σίγουρη όσο ο θάνατος και οι φόροι». Το ερώτημα που τίθεται, σχολιάζει η εφημερίδα, είναι πού, πότε και πώς μπορεί να γίνει αυτή η αναδιάρθρωση, επισημαίνοντας ότι οι αγορές δίνουν υψηλά ποσοστά πιθανότητας που αγγίζουν τη βεβαιότητα στην αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους εντός των επόμενων πέντε ετών. Σημειώνεται ότι με βάση τις τιμές των ασφαλίστρων πιστωτικού κινδύνου, η Ελλάδα έχει πιθανότητες 60% να πτωχεύσει εντός της επόμενης πενταετίας, ποσοστό υψηλότερο από ασταθείς οικονομίες όπως η Βενεζουέλα και το Πακιστάν.
Οι αναλυτές πιστεύουν, συμπληρώνει η εφημερίδα, ότι η Ελλάδα παρά τη διάσωση των 110 δισεκατομμυρίων ευρώ το Μάιο είναι πιθανό να γίνει η πρώτη χώρα της ευρωζώνης που θα
υποχρεωθεί να αναδιαπραγματευθεί την αποπληρωμή των οφειλών της.
Αναλυτής της Νομούρα δηλώνει χαρακτηριστικά ότι «η Ελλάδα είναι αφερέγγυα και πρέπει να προβεί σε αναδιάρθρωση. Όσο συντομότερα γίνει αυτό, τόσο πιο σύντομα θα λυθεί η κρίση».
Παρόλα αυτά, συνεχίζει το δημοσίευμα, η Αθήνα θα μπορούσε να αποφύγει την αναδιάρθρωση. Ο Γ. Παπανδρέου δήλωσε την περασμένη εβδομάδα ότι η χώρα δεν θα έχει πρόβλημα να αποπληρώσει τους ιδιώτες πιστωτές της, ενώ το ΔΝΤ έχει πει ότι η αναδιάρθρωση δε θα συνέφερε ούτε την Ελλάδα ούτε τη ζώνη του ευρώ, τονίζει η εφημερίδα.
Ωστόσο, οι ηγέτες της ευρωζώνης, σύμφωνα με τους ΦΤ, προετοιμάζονται για την πιθανότητα ένα κράτος μέλος να χρειαστεί να προβεί σε αναδιάρθρωση, με τις προτάσεις για ένα μόνιμο μηχανισμό χρηματοπιστωτικής σταθερότητας, που θα προβλέπει και το δικαίωμα διαπραγμάτευσης μιας χώρας με ιδιώτες πιστωτές.
Άλλος Βρετανός αναλυτής του Σίτι σχολιάζει ότι η Ελλάδα ήταν αυτή που προκάλεσε την κρίση στην ευρωζώνη και παραμένει ο πιο ασθενής κρίκος. «Κάποιου είδους αναδιάρθρωση του χρέους μοιάζει αναπόφευκτη, ώστε να αποτραπεί η διάλυση του ενιαίου νομίσματος. Οι αρχές θα πρέπει τελικά να πιάσουν τον ταύρο από τα κέρατα», λέει ο Ντον Σμιθ.
Το δημοσίευμα επισημαίνει ότι οποιαδήποτε αναδιάρθρωση θα απαιτεί το λεγόμενο «κούρεμα» ή απομείωση της αξίας των επενδύσεων των ιδιωτών ομολογιούχων. Προσθέτει δε ότι η Ελλάδα ίσως να μην είναι η μοναδική χώρα που θα ξεκινήσει διαπραγματεύσεις.
Οικονομολόγος της Citibank εκτιμά ότι ίσως υπάρξουν πολλές αναδιαρθρώσεις εθνικών χρεών στην ευρωζώνη τα επόμενα χρόνια, ακόμα και φερέγγυων κυβερνήσεων, λόγω των αυτοεκπληρούμενων κερδοσκοπικών επιθέσεων και της προληπτικής απόσυρσης ιδιωτικών επενδύσεων.
Σε ό,τι αφορά την ενδεχόμενη ελληνική αναδιάρθρωση, οι ΦΤ γράφουν ότι θα μπορούσε να περιλαμβάνει την ανταλλαγή ομολόγων βραχείας ωρίμανσης με πιο μακροπρόθεσμους τίτλους, οδηγώντας πιθανώς σε ζημιές για τους πιστωτές. Η Αθήνα ίσως χρησιμοποιήσει έκτακτη χρηματοδότηση για να ενισχύσει την ελκυστικότητα των νέων ομολόγων που θα προσφέρει, όπως έγινε στην περίπτωση των χωρών της Λατινικής Αμερικής τη δεκαετία του 1980, με τα λεγόμενα ομόλογα Μπρέιντι να συνοδεύονται από την εγγύηση των αμερικανικών κυβερνητικών ομολόγων.
Σημειώνεται εξάλλου ότι ενώ οι ταραχές στους δρόμους της Ελλάδας με αφορμή τα μέτρα λιτότητα θύμιζαν τα αντίστοιχα επεισόδια στην Αργεντινή πριν την πτώχευση το 2001, η ελπίδα είναι ότι μια αναδιάρθρωση στην ευρωζώνη θα είναι διαφορετική, με την Αργεντινή από το 2001 έως το 2010 να χαρακτηρίζεται ως παράδειγμα προς αποφυγή από έναν αναλυτή, λόγω της αντίστασης που επέδειξε η χώρα στις πολιτικές του ΔΝΤ.
Η εφημερίδα σημειώνει ότι ο Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Σταθερότητας ελπίζεται ότι θα αποτρέψει την εξάπλωση της κρίσης μέσα στην ευρωζώνη, πλήττοντας όμως τους ιδιώτες πιστωτές, οι οποίοι έχουν τρομάξει, σύμφωνα με τους ΦΤ. «Είναι σαν να λες σε κάποιον ότι θα τον πυροβολήσεις μετά το φαγητό. Ούτως ή άλλως δε θα διασκέδαζε με τον πυροβολισμό, αλλά τώρα του έχει χαλάσει και η όρεξη», σχολιάζει χαρακτηριστικά ένας δικηγόρος ειδικός επί των χρηματοπιστωτικών συναλλαγών.
Σημειώνεται παράλληλα ότι τα νέα κυβερνητικά ομόλογα της ευρωζώνης θα περιλαμβάνουν τις λεγόμενες «ρήτρες συλλογικής δράσης», κάτι που σημαίνει ότι θα αρκεί η συμφωνία με το 75% των πιστωτών για να προχωρήσει η αναδιάρθρωση, όπως είχε συμβεί στην Ουρουγουάη το 2003.
Βρετανός αναλυτής προειδοποιεί τέλος ότι αν οι αναμενόμενες αναδιαρθρώσεις εθνικών χρεών στην ευρωζώνη δεν γίνουν με σωστή διαχείριση, το πολιτικό τσιμέντο που κρατά ενωμένο το οικοδόμημα της ευρωζώνης θα μπορούσε να θρυμματιστεί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου