Είναι η πιο συχνή φλεγμονώδης αρθροπάθεια. Η νόσος έχει παγκόσμια κατανομή, προσβάλει συχνότερα τις γυναίκες απ’ τους άνδρες και απαντάται στο γενικό πληθυσμό σε ποσοστό που κυμαίνεται από 0,3-1,5%. Μπορεί να εμφανιστεί σε οποιαδήποτε ηλικία, με μεγαλύτερη συχνότητα όμως μεταξύ της 3ης και της 4ης δεκαετίας.
Η αιτιολογία της ρευματοειδούς αρθρίτιδας παραμένει ακόμα άγνωστη. Υποστηρίζεται ότι γενετικοί, ορμονολογικοί και διαιτητικοί παράγοντες αλληλεπιδρούν μεταξύ τους και εκδηλώνονται με φλεγμονές στον οργανισμό. Το 5-10% των ασθενών έχουν οικογενειακό ιστορικό ρευματοειδούς αρθρίτιδας, ενώ οι διατροφικές συνήθειες, όπως και
το στρες, ενοχοποιούνται κυρίως για τις μεταβολές της έκφρασης της νόσου και για την έκβασή της.
Ο τρόπος έναρξης της ρευματοειδούς αρθρίτιδας ποικίλλει. Στην πλειονότητα των ασθενών αναφέρονται ήπιες εκδηλώσεις από τις αρθρώσεις, όπως αρθραλγίες, διόγκωση των αρθρώσεων και δυσκαμψία, για αρκετές εβδομάδες έως και μήνες. Στο 30% περίπου των περιπτώσεων η έναρξη είναι οξεία. Στο 10%, για μήνες ή χρόνια πριν από την έναρξη της χρόνιας νόσου προηγούνται επεισόδια μικρής διάρκειας (1-2 ημερών).
Στα γενικά συμπτώματα, που μπορεί να προηγούνται ή να συνυπάρχουν με τις αρθρικές εκδηλώσεις της νόσου, περιλαμβάνονται: η καταβολή δυνάμεων, η εύκολη κόπωση, η απώλεια βάρους, η δεκατική πυρετική κίνηση, οι μυαλγίες και η πρωινή δυσκαμψία διάρκειας μεγαλύτερης των 30 λεπτών.
Η τυπική εικόνα που παρουσιάζει η ρευματοειδής αρθρίτιδα είναι η συμμετρική πολυαρθρίτιδα των μικρών αρθρώσεων των χεριών και των ποδιών. Εκτός των μικρών αρθρώσεων μπορεί να προσβληθούν επίσης οι αγκώνες, τα γόνατα, τα ισχία -δημιουργώντας κάποιες φορές διαταραχές στη βάδιση- και η άρθρωση του αστραγάλου (παρατηρείται περιορισμός της κάμψης και της έκτασης του ποδιού). Η προσβολή της σπονδυλικής στήλης περιορίζεται συνήθως στις αρθρώσεις των ανωτέρων αυχενικών σπονδύλων.
Η νόσος εκτός από τις εκδηλώσεις των αρθρώσεων μερικές φορές μπορεί να ακολουθείται και από συμπτώματα άλλων συστημάτων, τα οποία ίσως και να προηγούνται της αρθρίτιδας. Έτσι δερματικές, οφθαλμικές, πνευμονικές, καρδιακές, νεφρικές, αιματολογικές, νευρομυϊκές και γαστρεντερικές διαταραχές δεν είναι σπάνιες.
Η θεραπεία της ρευματοειδούς αρθρίτιδας είναι δύσκολη. Σκοπός της είναι η καταπράυνση του πόνου και της δυσκαμψίας, η μείωση της φλεγμονής, η διατήρηση και αποκατάσταση της λειτουργικότητας των αρθρώσεων και η πρόληψη των παραμορφώσεων.
Εκτός από τη φαρμακευτική αγωγή, σημαντικό ρόλο έχουν επίσης η ανάπαυση, η φυσικοθεραπεία, τα βοηθητικά ορθοπεδικά εξαρτήματα (πχ νάρθηκες), και όταν αυτό απαιτείται, οι διορθωτικές χειρουργικές επεμβάσεις.
Υπάρχουν ενδείξεις ότι η πλούσια σε ω-3 ακόρεστα λιπαρά οξέα δίαιτα (ιχθυέλαιο, ελαιόλαδο), μπορεί να βελτιώσει τα αρθρικά συμπτώματα της νόσου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου