Εντόπισαν το μεγαλύτερο και πιο απομακρυσμένο σώμα νερού στο Σύμπαν

Σε απόσταση 12 δισεκατομμυρίων ετών φωτός από τη Γη, δύο ομάδες αστρονόμων εντόπισαν κολοσιαίο νέφος νερού, το οποίο περιέχει 140 εκατομμύρια φορές την ποσότητα νερού που υπάρχει σε όλους τους ωκεανούς του πλανήτη μας. Ισχυρίζονται πως είναι το μεγαλύτερο και πιο μακρινό σώμα νερού στο Σύμπαν.

Έχει τη μορφή τεράστιας μάζας υδρατμών και βρίσκεται στο μακρινό κβάζαρ ΑΡΜ 08279+5255 που τροφοδοτείται από μαύρη τρύπα 20 δισεκατομμύρια φορές μεγαλύτερη από τον Ήλιο. Η περιστροφή της παράγει τόση ενέργεια όση χίλια τρισεκατομμύρια ήλιοι. Το σώμα
νερού απλώνεται γύρω από αυτή τη μαύρη τρύπα, σε μια «αεριώδη» περιοχή έκτασης εκατοντάδων ετών φωτός.

«Το περιβάλλον γύρω από αυτό το κβάζαρ είναι μοναδικό από την άποψη ότι παράγει αυτήν την τεράστια μάζα νερού», λέει ο Ματ Μπράντφορντ από το Jet Propulsion Laboratory της NASA επιχειρώντας να συμπυκνώσει σε λέξεις ασύλληπτα μεγάλα μεγέθη και αριθμούς. «Πρόκειται για ακόμη μια απόδειξη ότι το νερό είναι διάχυτο σε ολόκληρο το Σύμπαν, ακόμη και σε πολύ πρώιμες εποχές». Οι παρατηρήσεις των ερευνητών άλλωστε καταδεικνύουν ότι το σώμα νερού σχηματίστηκε όταν το Σύμπαν ήταν μόλις 1,6 δισεκατομμυρίων ετών.

Οι μετρήσεις δείχνουν ότι το υπάρχον αέριο θα μπορούσε να επιτρέψει ακόμη και εξαπλασιασμό της ήδη γιγαντιαίας μαύρης τρύπας. Στο γαλαξία εξάλλου, η ποσότητα αεριώδους νερού υπολογίζεται ότι είναι τουλάχιστον 4.000 φορές μικρότερη απ' ό,τι στο κβάζαρ, εν μέρει γιατί το περισσότερο νερό στη δική μας γαλαξιακή γειτονιά παγώνει. Και παρότι υδρατμοί εντοπίζονται σε συγκεκριμένες περιοχές του γαλαξία, σε απόσταση έως και λίγων ετών φωτός, το νερό στο μακρινό κβάζαρ φαίνεται πως εκτείνεται για εκατοντάδες έτη φωτός.

«Τα ευρήματα αυτά είναι πολύ συναρπαστικά», συμπληρώνει ο αναπληρωτής καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Κολοράντο (Boulder) Τζέισον Γκλεν. «Δεν εντοπίσαμε απλώς νερό στις εσχατιές του Σύμπαντος, αλλά ποσότητα που επαρκεί για να γεμίσει τους ωκεανούς της Γης πάνω από 100 τρισεκατομμύρια φορές».

Η ανακάλυψη έγινε με φασματογράφο Z-Spec, που λειτουργεί σε μήκη κύματος χιλιοστού, από παρατηρητήρια της Χαβάης και της Νότιας Καλιφόρνια. Τώρα, οι αστρονόμοι εργάζονται πάνω σε ένα νέο τηλεσκόπιο που θα τους επιτρέψει - ίσως και από το 2017- να παρατηρούν και να μετρούν με μεγαλύτερη ακρίβεια την παρουσία νερού και αερίων σε αρχέγονους γαλαξίες.