Ειδικά ο έλεγχος της γλυκόζης στο αίμα πριν και δύο ώρες μετά το φαγητό είναι ένα χρήσιμο εργαλείο για την ανίχνευση και τη διαχείριση της μεταγευματικής υπεργλυκαιμίας (PPHG) και των μεταγευματικών διακυμάνσεων της γλυκόζης στο αίμα (PPG) όπως επισημάνθηκε στο Πανευρωπαϊκό Συνέδριο Διαβητολογίας που πραγματοποιήθηκε στη Στοκχόλμη. Παρέχει στους ασθενείς με διαβήτη πολύτιμες πληροφορίες σε πραγματικό χρόνο σχετικά με τις επιπτώσεις της ποσότητας και της σύνθεσης του φαγητού στη γλυκόζη του αίματός τους. Ετσι, τους επιτρέπει να
προσαρμόσουν τον τρόπο ζωής και τη διατροφή τους με τρόπο ώστε να επιτυγχάνεται κατάλληλος γλυκαιμικός έλεγχος και πρόληψη των επιπλοκών. Οι δύο διακυμάνσεις PPHG και PPG σχετίζονται με αυξημένο κίνδυνο καρδιαγγειακής νοσηρότητας και θνησιμότητας και παρουσιάζονται συχνά σε ασθενείς με διαβήτη, στους οποίους φαίνεται να επιτυγχάνεται αποτελεσματικός έλεγχος με επίπεδα HbA1c κάτω του 7,0%. Αυτό επισημαίνεται από μια μελέτη που αξιολόγησε τη συχνότητα της μεταγευματικής υπεργλυκαιμίας μέσω της χρήσης προγευματικής και μεταγευματικής μέτρησης γλυκόζης αίματος (SMBG1).
Διαβήτης τύπου 2
Η μελέτη διεξήχθη σε εξωτερικά ιατρεία κλινικών και συμπεριέλαβε μια ομάδα 3.284 ασθενών με διαβήτη τύπου 2 που δεν λάμβαναν θεραπεία με ινσουλίνη. Περίπου το 59% των συμμετεχόντων παρουσίασαν τουλάχιστον τέσσερις διακυμάνσεις PPG > 160mg/dl (8,9mmol/L) και το 41% παρουσίασαν τουλάχιστον τέσσερις διακυμάνσεις PPG >40mg/dl (2,2 mmol/L). Η αυτοεξέταση γενικά συνιστάται για τις θεραπευτικές προσεγγίσεις όλων των τύπων διαβήτη, προκειμένου να επιτευχθεί καλύτερος έλεγχος της γλυκόζης και τιμές που είναι κοντά στις φυσιολογικές. Παρ' όλα αυτά, εξακολουθεί ακόμη να μη χρησιμοποιείται πολύ από ασθενείς με διαβήτη Τύπου 2, συμπεριλαμβανομένων και εκείνων που έλαβαν θεραπεία με αντιδιαβητικά φάρμακα από το στόμα ή ινσουλίνη.
Πολλοί ασθενείς επίσης κάνουν τη SMBG μόνο ενώ νηστεύουν ή πριν από τα γεύματα, γεγονός το οποίο δεν παρέχει πάντοτε πολύτιμες πληροφορίες σχετικά με το πώς επηρεάζει ο τρόπος πρόσληψης των υδατανθράκων τις γλυκαιμικές αποκρίσεις. Οι ασθενείς πρέπει να ενθαρρύνονται να ελέγχουν τις τιμές τους τακτικά σε διάφορες χρονικές στιγμές κατά τη διάρκεια της ημέρας και να τους παρέχεται βοήθεια με τη δημιουργία ενός σχεδίου εξέτασης, ώστε να βελτιστοποιηθούν τα οφέλη της SMBG. Η βέλτιστη συχνότητα και οι μορφές της αυτο-παρακολούθησης εξαρτώνται πάντα από διάφορους παράγοντες -τον τύπο του διαβήτη, τις εναλλακτικές της επιλεγμένης θεραπείας, την εξατομικευμένη οριοθέτηση στόχου της HbA1c, καθώς επίσης και τις προγευματικές και μεταγευματικές τιμές της γλυκόζης στο αίμα. Καινοτόμοι μετρητές όπως ο contour της Bayer βοηθούν στην απλοποίηση της ζωής με τον διαβήτη. Διευκολύνουν την εξατομικευμένη διαχείριση της νόσου, προσφέροντας διαφορετικά επίπεδα εξατομίκευσης και χαρακτηριστικά όπως δείκτες για το γεύμα ή υπενθύμιση μετά το φαγητό, τα οποία στηρίζουν τους ασθενείς, ιδιαίτερα με τη μεταγευματική εξέταση. Επιπλέον, η τήρηση ημερολογίου για τον διαβήτη ή για τα τρόφιμα, καθώς και η τρέχουσα εξέταση της HbA1c με συστήματα όπως το Α1CNow+, το οποίο παρέχει άμεσα αποτελέσματα για τους ασθενείς και τους γιατρούς, μπορεί να βοηθήσει στην κατασκευή ενός ρεαλιστικού προφίλ της γλυκόζης. Ετσι, οι επαγγελματίες της υγειονομικής περίθαλψης είναι σε θέση να αναγνωρίζουν τις τάσεις σε ενδείξεις εκτός στόχου και να διακρίνουν μεταξύ νηστείας, προγευματικής και μεταγευματικής υπεργλυκαιμίας και κατά συνέπεια να κατευθύνουν αναλόγως τις συστάσεις της θεραπείας κατά τον χρόνο της διάγνωσης.
Η αποδόμηση των οστών διατηρεί υπό έλεγχο το σάκχαρο
Ο ανθρώπινος σκελετός παίζει σημαντικό ρόλο στη ρύθμιση του σακχάρου στο αίμα, όπως διαπίστωσαν επιστήμονες του Πανεπιστημίου Κολούμπια.
Το εύρημα είναι σημαντικό γιατί μπορεί να οδηγήσει σε πιο στοχευμένα φάρμακα για τον Διαβήτη τύπου 2. Οι ερευνητές βρήκαν ότι η καταστροφή του παλαιού οστού κατά τη φυσιολογική αναδόμηση του σκελετού -μια διά βίου διαδικασία γνωστή ως επαναπορρόφηση- είναι απαραίτητη για τη διατήρηση ενός φυσιολογικού επιπέδου γλυκόζης στο αίμα.
Τα ευρήματα δείχνουν ότι, σε ορισμένα άτομα, ο διαβήτης μπορεί να αναπτυχθεί από αλλαγές στον σκελετό, και ότι φάρμακα τα οποία είναι προορισμένα να διεγείρουν την οδό οστού - ινσουλίνης μπορεί να οδηγήσουν σε καλύτερα φάρμακα για τον διαβήτη τύπου 2.
Η πρώτη ένδειξη, ότι ο σκελετός μπορεί να παίζει σημαντικό ρόλο στη ρύθμιση του σακχάρου στο αίμα, εμφανίστηκε το 2007 όταν επιστήμονες ανακάλυψαν ότι μια ορμόνη η οποία απελευθερώνεται από το οστό -γνωστή ως οστεοκαλσίνη- μπορεί να ρυθμίζει τα επίπεδα γλυκόζης. Η οστεοκαλσίνη δίνει το έναυσμα για την παραγωγή ινσουλίνης στο πάγκρεας και βελτιώνει την ικανότητα των άλλων κυττάρων να προσλαμβάνουν γλυκόζη. Και οι δυο αυτές διαδικασίες δεν λειτουργούν σωστά στον διαβήτη τύπου 2.
Το συμπέρασμα της νέας μελέτης είναι ότι η οστεοκαλτσίνη δεν μπορεί να δουλέψει μέχρι τότε που τα κύτταρα τα οποία αποδομούν το οστό αρχίζουν να δουλεύουν και αρχίζουν τη διαδικασία επαναρρόφησης. Καθώς τα κύτταρα αποδομούν το οστό, η ανενεργή οστεοκαλσίνη μετατρέπεται στην ενεργή μορφή της λόγω της αύξησης της οξύτητας γύρω από το οστό.
Είναι αξιοσημείωτο ότι η ίδια η ινσουλίνη ευνοεί την επαναπορρόφηση του οστού. Ετσι, σε μια αυτοτροφοδοτούμενη διαδικασία η ινσουλίνη ευνοεί την ενεργοποίηση της οστεοκαλσίνης, η οποία με τη σειρά της ευνοεί τη σύνθεση και έκκριση της ινσουλίνης.
Το εύρημα αυτό ενισχύει περισσότερο την ιδέα ότι ο διαβήτης θα μπορούσε να αντιμετωπιστεί αυξάνοντας το επίπεδο οστεοκαλσίνης στον οργανισμό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου