μεγάλες δυνάμεις, πολιτική αποσταθεροποίηση σε σημαντικό βαθμό, και έξοδο από την ευρωζώνη!
Και μάλιστα η έξοδος από την Ευρωζώνη, λέει το STRATFOR, θα συντελεστεί όταν τα υπόλοιπα μέλη της ευρωζώνης πειστούν ότι δεν θα υπάρξει σοβαρός αντίκτυπος στις οικονομίες τους από την εξέλικη αυτή. Δηλαδή τώρα μας έτειναν χείρα βοηθείας προκειμένου να μην δεχθούν πλήγαμ οι οικονομίες τους, αλλά μελλοντικά, μόλιες «ασφαλιστούν» έναντι του ελληνικού «κινδύνου» θα «κόψουν το σχοινί» που μας κρατάει στην επιφάνεια»!
«Τα τρία επόμενα χρόνια θα είναι καθοριστικά για την σύγχρονη μετεπαναστατική από συστάσεως του ελληνικού κράτους ιστορία της χώρας» αναφέρει η δεκασέλιδη ανάλυση και συμπερασματικά καταλήγει: «Υποβαθμίστηκε ο ρόλος της Ελλάδας ως στρατηγικού συμμάχου στα Βαλκάνια, με την αλλαγή της πολιτικής γεωγραφίας της περιοχής μετά τον πόλεμο στα Βαλκάνια (το 1993), μια απώλεια που ήταν ορατή σε όλους πέρα από την ίδια της Ελλάδα, με αποτέλεσμα η Αθήνα, αρνούμενη να αποδεχτεί την πραγματικότητα, έκανε τα πάντα να διατηρήσει την θέση της, δανειζόμενη αφενός τεράστια ποσά για σύγχρονους στρατιωτικούς εξοπλισμούς και δίνοντας αφετέρου λανθασμένα στοιχεία για να μπει στην ευρωζώνη».
Δηλαδή σύμφωνα με το STRATFOR θα έπρεπε η Ελλάδα να συμβιβαστεί με την ιδέα της γεωπολιτικής έκλειψής της και να μην αναζητήσει νέο ρόλο. Μία άποψη που σίγουρα σηκώνει πολλή συζήτηση...
Από πολιτικής άποψης αυτή η εξέλιξη δεν μπορεί να εξηγηθεί – πάντα σύμφωνα με τους συντάκτες της έκθεσης. "Αντιθέτως, η σημερινή οικονομική κρίση περιγράφεται –κυρίως- από τα δυτικοευρωπαϊκά ΜΜΕ ως αποτέλεσμα της ελληνικής τεμπελιάς, υπερδαπανών και ανευθυνότητας με αποτέλεσμα να διογκώνεται το πάντα ελλειμματικό δημόσιο χρέος και ο εσωτερικός και κυρίως εξωτερικός δανεισμός της χώρας».
Συνεχίζοντας, οι αναλυτές εξηγούν «ότι η Ελλάδα, αντιμετωπίζοντας μεταξύ άλλων και την υπαρκτή απειλή για το Αιγαίο (σ.σ. παραδέχονται την απειλή, αλλά δεν κατανοούν τους ελληνικούς εξοπλισμούς ή δεν κατανοούν την σκοπιμότητά τους...) δεν είχε εναλλακτική λύση παρά να χρεωθεί, ύστερα από την απώλεια του ενδιαφέροντος από τους δυτικούς προστάτες εταίρους», για να συμπληρώσουν ότι:
«Σήμερα η Ελλάδα δεν μπορεί ούτε να ονειρεύεται ότι θα μπορέσει να επιτύχει τον 5ο γεωπολιτικό της στόχο, την κυριαρχία της δηλαδή στην ανατολική μεσόγειο. Πάγια θέση της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής της τις δυο τελευταίες 10ετιες. Ακόμα και ο 4ος στόχος , που είναι η ενοποίηση της εσωτερικής Ελλάδας βρίσκεται υπό αμφισβήτηση, όπως απεικονίζεται στην έκθεση λόγω της «εσωτερικής της αδυναμίας της να μαζέψει τους φόρους. Σχεδόν το 25% της ελληνικής οικονομίας εντάσσεται στην παραοικονομία, ένα ποσοστό από τα πλέον υψηλότερα ανάμεσα στις ανεπτυγμένες χώρες».
Για το STRATFOR, «η Ελλάδα δεν μπορεί να συνεχίσει χωρίς εξωτερικό προστάτη», και τίθεται το ερώτημα «Αν η Ελλάδα θα μπορέσει να αποδεχτεί την μείωση κατά πολύ του γεωπολιτικού της ρόλου κάτι που δεν εξαρτάται από την ίδια αλλά εξαρτάται από τις στρατηγικές που υιοθετεί η Τουρκία, η οποία είναι μια αναδυόμενη γεωπολιτική δύναμη που στοχεύει να επεκτείνει την επιρροή της στα Βαλκάνια, την Μέση Ανατολή και τον Καύκασο. Το ερώτημα είναι τώρα αν η Τουρκία θα εστιάσει τους στόχους της στο Αιγαίο ή αντί αυτού επιθυμεί να συμφωνήσει με την Ελλάδα, ώστε να επικεντρωθεί σε άλλα συμφέροντά της».
Η συμβουλή του ινστιτούτου είναι να βρει η Ελλάδα τον τρόπο να ξαναγίνει χρήσιμη σε μια ή περισσότερες μεγάλες δυνάμεις, σπεύδει όμως να πει ότι είναι κάτι απίθανο, «εκτός εάν μια σύγκρουση μεγάλων δυνάμεων επιστρέψει στα Βαλκάνια».
Για να καταλήξει ότι σε κάθε περίπτωση, τα επόμενα τρία χρόνια θα είναι καθοριστικά για την ελληνική ιστορία, προοιωνίζοντας μια εικόνα αποσταθεροποίησης από τα αυστηρά μέτρα που επέβαλε το ΔΝΤ και η ΕΕ, με αποτέλεσμα την περαιτέρω εξασθένιση της κεντρικής κυβέρνηση, αλλά και την χρεοκοπία προ των πυλών (κρίνοντας από το επίπεδο του χρέους, το οποίο –όπως επισημαίνουν- σύντομα θα είναι πάνω από το 150% του ΑΕΠ), και την στάση επιφυλακής των ευρωπαίων εταίρων για μια διαταγή εξόδου από την ευρωζώνη, μόλις διαπιστωθεί ότι αυτό δεν αποτελεί κίνδυνο για την υπόλοιπη Ευρώπη.
Έτσι, το Stratfor εκτιμά ότι η Ελλάδα, χωρίς πρόσβαση σε διεθνή κεφάλαια ή χρήματα στήριξης, μπορεί να αντιμετωπίσει μια ολοκληρωτική κατάρρευση του εσωτερικού πολιτικού ελέγχου με άμεσο αποτέλεσμα την έξαρση της κοινωνικής βίας, τέτοια που έχει να δει από την περίοδο της στρατιωτικής χούντας την δεκαετία του 70» για να καταλήξουν οι συντάκτης της απαισιόδοξης έκθεσης ότι «Η Ελλάδα είναι πρώτη φορά από το 1820 είναι πραγματικά μόνη της!».
Τα όσα αναφέρει η έκθεση "σηκώνουν πολλή κουβέντα" κα σίγουρα δεν ευσταθούν σε αρκετά σημεία ως προς την βάση των επιχειρημάτων. Π.χ. δεν λαμβάνουν υπ'όψιν τους τον παράγοντα "Χ", ο οποίος δεν μπορεί να περιγραφεί, αλλά μπορεί η εμφάνισή του να αλλάξει τον ρου των πραγμάτων και αυτός μπορεί να έρθει είτε υπό την μορφή προσώπου, είτε υπό την μορφή εξέλιξης πραγμάτων. Αλλά και κάποια συμπεράσματα αυτοαναρούνται: Η Ελλάδα ουδέποτε επιδίωξε κυριαρχία στην Ανατολική Μεσόγειο, αλλά ισχυρή παρουσία, δεδομένης της ανάγκης υπεράσπισης της ασφάλειας συμπαγούς ομοεθνούς πληθυσμού στην Κύπρο.
defencenet
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου