Ερευνητές από το Πανεπιστήμιο του Μονάχου μελέτησαν στοιχεία για ασθενείς που είχαν εντοπιστεί μέσω ερευνητικών βάσεων δεδομένων ή εξειδικευμένων κλινικών μνήμης στις ΗΠΑ, τον Καναδά, τη Γερμανία και την Ελλάδα.
Οι 270 ασθενείς είχαν υποβληθεί σε εξετάσεις μνήμης και τεστ γνωσιακής λειτουργίας καθώς επίσης και σε μαγνητική τομογραφία εγκεφάλου, προκειμένου να καταγραφεί η έκταση της άνοιας.
Επίσης είχε γίνει μέτρηση της περιμέτρου του κρανίου τους.
Το μεγάλο κρανίο σχετίστηκε με καλύτερες επιδόσεις στα τεστ, ακόμα και όταν οι ασθενείς είχαν την
ίδια ποσότητα απώλειας εγκεφαλικών κυττάρων που σχετίζονται με τη νόσο Αλτσχάιμερ.
Ειδικότερα, σύμφωνα πάντα με τα αποτελέσματα της μελέτης, για κάθε 1% εγκεφαλικού κυτταρικού θανάτου, ένα επιπλέον εκατοστό στην περίμετρο του κρανίου σχετιζόταν με 6% υψηλότερης βαθμολογίας και άρα καλύτερης επίδοσης στα τεστ μνήμης.
Οι ερευνητές σημειώνουν ότι τα πρώτα χρόνια της ζωής του ατόμου είναι κρίσιμα και στην περίπτωση της άνοιας.
Μέχρι την ηλικία των έξι ετών ο εγκέφαλος φτάνει στο 93% του τελικού του μεγέθους. Η βελτίωση της περιγεννητικής και γενικά των συνθηκών των πρώτων σταδίων της ζωής του ανθρώπου μπορούν να αυξήσουν σημαντικά την εγκεφαλική διαθεσιμότητα, γεγονός που μπορεί να επιδρά στην κίνδυνο εκδήλωσης νόσου Αλτσχάιμερ ή στην σοβαρότητα των συμπτωμάτων της νόσου.
Η μελέτη δημοσιεύεται στην επιστημονική επιθεώρηση Neurology.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου