Το πάθημα της «Σητείας» στην Κίνα...

Στις «ένδοξες» ημέρες της ελληνικής διοργάνωσης των Ολυμπιακών Αγώνων, ο Οργανισμός «Αθήνα 2004» πρόσφερε στους ξένους επισήμους, μεταξύ των άλλων παραδοσιακών ελληνικών προϊόντων, ως αναμνηστικό δώρο, μια μικρή φιάλη από το εκλεκτότερο (ίσως) ελληνικό ελαιόλαδο. Το ελαιόλαδο «Σητεία» της ομώνυμης Ενωσης Αγροτικών Συνεταιρισμών (ΕΑΣ) της Ανατολικής Κρήτης. Πρόκειται για προϊόν υψηλής ποιότητας, με ενδιαφέρουσα διαδρομή στη διεθνή αγορά. Οι άνθρωποι που διοικούν την ΕΑΣ σίγουρα δεν θα μπορούσαν να φανταστούν ότι λίγα χρόνια μετά το 2004, η Κίνα- η πιο επίζηλη αγορά όλων των ελληνικών εξαγωγικών επιχειρήσεων, κι όχι μόνο- θα έβαζε σε τέτοιες περιπέτειες το προϊόν της. Ολα άρχισαν πριν από περίπου έναν χρόνο, όταν ένας κινέζος «επιχειρηματίας»- από τους πολλούς αυτής της κατηγορίας που ενδημούν στα παράλια της μεγάλη
ασιατικής χώρας- πρώην εισαγωγέας του ελαιολάδου της Σητείας στην αγορά της Σανγκάης, αποφάσισε να κατοχυρώσει στον αρμόδιο κρατικό οργανισμό την επωνυμία «Σητεία» ως δική του! Σύμφωνα λοιπόν με τη κινεζική νομοθεσία περί τη βιομηχανική ιδιοκτησία, η επωνυμία ανήκει σε αυτόν που την έχει κατοχυρώσει πρώτος. Και φυσικά η ΕΑΣ βρίσκεται στα κινεζικά δικαστήρια προσπαθώντας να επανακτήσει την- έτσι κι αλλιώς - δική της επωνυμία. Ο κίνδυνος να κυκλοφορεί υποβαθμισμένο προϊόν με την επωνυμία «Sitia» είναι προφανής και η δυσφήμιση που μπορεί να δεχτεί ένα από τα καλύτερα ελληνικά προϊόντα είναι μεγάλη.


Οι περιπέτειες όμως του ελληνικού ελαιολάδου στην κινεζική αγορά δεν περιορίζονται μόνο στην περίπτωση του brand name «Σητεία». Σε ένα σημαντικό τμήμα του πληθυσμού των παραλιακών περιοχών της Κίνας η φήμη της υψηλής ποιότητας του ελληνικού ελαιολάδου είναι ευρύτατα διαδεδομένη, με τη διαφορά ότι η τιμή του είναι υψηλή. Οπως έλεγαν αρμόδιες ελληνικές πηγές, η τιμή εισαγωγής του ελληνικού προϊόντος είναι 2,80 ευρώ το λίτρο, ενώ αντιθέτως του αντίστοιχου ισπανικού είναι 1,80 ευρώ το λίτρο, υπάρχει περίπου 35% διαφορά τιμής. Από εκεί αρχίζουν τα δύσκολα... Απατεώνες φερόμενοι ως νεόκοποι επιχειρηματίες είναι αρκετοί.

Η πιο «αθώα» και συνηθισμένη εκδοχή απάτης (και δυσφήμισης) του ελληνικού προϊόντος είναι η χύμα εξαγωγή υποβαθμισμένης ποιότητάς του, που τυποποιείται σε κινεζικό εργοστάσιο και φέρει την ένδειξη «έξτρα, έξτρα παρθένο ελαιόλαδο». Οπως έλεγε μάλιστα άνθρωπος που γνωρίζει τα συμβαίνοντα στην αγορά της Σανγκάης, «είναι συνηθισμένο πυρηνέλαιο να πωλείται ως παρθένο ελαιόλαδο», ενώ μάλιστα δεν λείπουν και οι περιπτώσεις που υποβαθμισμένης ποιότητας ελαιόλαδο ή πυρηνέλαιο... «βάφεται» έτσι ώστε να μοιάζει με έξτρα παρθένο προϊόν. Αντίστοιχες βαφές... δέχονται και οι ελιές. Οι απομιμήσεις προϊόντων είναι μια τεχνική που ανθεί ιδιαίτερα στην κινεζική αγορά κι είναι προφανές πως η δυσφήμιση του ελληνικού ελαιολάδου και της βρώσιμης ελιάς είναι μεγάλη.
tovima