Ανάλογα με αυτό του Πλωμαρίου, είναι άλλα δυο καλαμάρια που εντοπίστηκαν στη Σάμο και στους Λειψούς. Το πρώτο, ένα καλαμάρι μήκους 1,63 μ. και βάρους 9 κιλών, εντοπίστηκε νεκρό στις 8 Μαρτίου, κοντά στην παραλία Κοκκάρι της Σάμου, από μέλη της ομάδας Αυτοδυτών Σάμου. Την προηγούμενη μέρα άλλο ένα καλαμάρι της ιδίας οικογένειας πιάστηκε σε δίχτυα στους Λειψούς.
Ο Δρόσος Κουτσούμπας, ειδικός αναπληρωτής καθηγητής θαλάσσιας βιολογίας του τμήματος Επιστημών της θάλασσας του Πανεπιστημίου Αιγαίου, αναφέρει ότι λαμβάνοντας υπόψη τα κύρια
μορφολογικά χαρακτηριστικά του -μεμβράνες, πτυχώσεις ανάμεσα σε βραχίονες, πλοκάμια, παρουσία δοντιών στις μυζητικές κοτύλες, ρομβοειδής μορφή πτερυγίων, το μέγεθος των πτερυγίων περίπου στο 40% του μήκους μανδύα, παρουσία φωτοφόρων οργάνων, η καφέ και κίτρινη λωρίδα που διατρέχει κάθετα τον μανδύα στην ραχιαία του πλευρά μέχρι τα πτερύγια- συμπεραίνεται ότι πρόκειται για ένα θηλυκό άτομο του είδους».
Το συγκεκριμένο καλαμάρι είναι ένα «κοσμοπολιτικό» είδος, καθώς πληθυσμοί του εξαπλώνονται στα υποτροπικά και εύκρατα νερά του Ατλαντικού και Ειρηνικού Ωκεανού, αλλά και στη Μεσόγειο Θάλασσα. Πρόκειται για ένα είδος που ζει κυρίως στην ωκεάνια πελαγική ενότητα σε βάθη μεγαλύτερα από 200 έως και 400 μέτρα, το οποίο και πραγματοποιεί κατακόρυφες μετακινήσεις στη διάρκεια του 24ωρου δηλαδή ανεβαίνει σε ρηχότερα νερά την νύκτα για να τραφεί, ενώ στη διάρκεια της ημέρας παραμένει σε μεγαλύτερα βάθη.
Το είδος χαρακτηρίζεται από τη μεγάλη ταχύτητα στις μετακινήσεις του μάλιστα στα ενήλικα άτομα έχουν καταγραφεί ταχύτητες μεταξύ 6 - 18 χιλιομέτρων την ώρα.
Η δίαιτά του απαρτίζεται κυρίως από διαφορετικά είδη ψαριών της επιπελαγικής και μεσοπελαγικής ζώνης, άλλα κεφαλόποδα μαλάκια, γαρίδες, κλπ. Με τη σειρά του, το κόκκινο ιπτάμενο καλαμάρι αποτελεί τροφή για ανώτερους θηρευτές, ξιφίες, τόνους, ορισμένα είδη καρχαριών, μεγάλα θαλασσοπούλια - άλμπατρος, δελφίνια, φάλαινες και φώκιες.
Αποτελεί ένα από τα είδη κεφαλοπόδων μαλακίων που έχουν εμπορικό αλιευτικό ενδιαφέρον καθώς ψαρεύεται συστηματικά (κυρίως με δίχτυα και καλαμαριέρες) σε διάφορες θάλασσες και ιδιαίτερα στον βόρειο Ειρηνικό Ωκεανό. Τα τελευταία χρόνια πάντως παρατηρείται στις περιοχές όπου πραγματοποιείται η αλιεία του σημαντική μείωση των αποθεμάτων του λόγω υπεραλίευσης.
Όπως υποστηρίζει ο κ. Κουτσούμπας «οι, με μεγαλύτερη συχνότητα, αναφορές του συγκεκριμένου είδους καλαμαριού γίγας στη Μεσόγειο τα τελευταία χρόνια, πιθανώς να σχετίζονται με την αυξημένη θερμοκρασία που καταγράφεται στη λεκάνη αυτή την τελευταία εικοσιπενταετία».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου